przy oknie

[Joka]

siedziałam długo z rozmarzoną głową
przy otwartym oknie, by jedną połową
serce wystawić na deszcz
niech mięknie
niech moknie

nie znałam tęsknoty ani roztargnienia
złe były pieszczoty, złe drogi myślenia
o życiu i o sobie

więc siedzę przy oknie ze zmokniętą głową
pisząc to co czuje i ufając słowom
które niesie deszcz
niech szlocha
niech stuka

zawsze kiedy siedzę przy otwartym oknie
liczę tylko na to, że serce do głębi przemoknie
i zrobisz co chcesz

[Baba_Izba]

Podoba mi się Twój wiersz,
dlaczego aż, lub tylko - dwa przecinki?
Serdeczności
- baba

[Joka]

Dziękuję Baba. Właśnie sama tego nie potrafię rozgryźć :) tzn. jak jest lepiej - z przecinkami, czy bez? Kilkakrotnie już zmieniałam i ciągle nie do końca jestem zadowolona :( Pozdrawiam.

[Pan_Biały]

po takim przemoknięciu to aspirynka, albo grzane wino, bo zdrówko najważniejsze
taki tam wierszyk się napisał, ale przeczytałem
pozdrawiam
r

[Joka]

Dziękuję za wizytę - a zdrówko rzeczywiście najważniejsze :) Do usłyszenia

[Nata_Kruk]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Dosyć fajny pomysł, ale trochę za dużo słów,
zakończenie rozczarowało.
Pozdrawiam Joka... :)

[Marek_Dziekan]

Wolałbym abyś w trzeciej zwrotce siedziała jednak z rozmarzoną głową niż ze zmokniętą, chociaż z drugiej strony skojarzenie może pobiec do panny z mokrą głową i szalonymi marzeniami. Dobrze się czyta.