****

[Bronisław Jaśmin]

Na drogach zaczepiam puste samogłoski niczym niezasłużone graffiti
przyległe do ceglanych ścian czyli do mózgowej kory
spray to tylko pogadanka oczów z barwą w polu zazdrosnego słońca
przychodzę po kamienie jak po chleb poranny
niedopieczony niezachwycony dopiecze się do końca w wargach
ja jeden ściskam w oczach cennik -
powieki zamykanie jak kupiony chleb dla pieca
wyznaję tylko jedne prawo każdy chleb ma przeznaczenie:
pełznąć po powietrzu jak dżdżownica w ziemi gdy dłoń niby naprężaniem
obleśnych lub obskurnych przesunięć dżdżownicy oceanem grudek
aby wreszcie trafić do tych drzwiczek - uzurpatorów piekarń
w tym przypadku pewny chleb o tej samej recepturze zwielorozsmakuje się
na wzór deszczu bezwonności w przezroczystej masie
w odporności na uwodzenie kubków rozstawianych na stołach języków
deszcz i tak ze światła namaluje malarski testament Tycjana
dla takich z brudnych ulic życie jest odporne na kubków uwodzenie -
- oto wojny które mogą rodzić się w osobie jednej
rozbijam co dzień biwak namioty na wyżynach warg
i tylko dwa te obeliski gdzieś w kącikach - obniżeniach
wyciągają głowy jakby do obłoków