[Powietrze ruch połyka, na drogach - przekrojach...]

[Bronisław Jaśmin]

I

Powietrze ruch połyka, na drogach - przekrojach
W powieki wdech zaplata, wilczymi drogami.
Za nami wilczy ogon, przed nami kształt w bojach
Upływu paszczy kroków na lustrze z krokami.

Nieboskłon podtrzymuje płynności łańcuchem,
Te ścieżki, z których słońce odchodzi liniejąc.
U wrót powieki żebrząc prześlizgnie obuchem
Z trupami fresk promieni, jałmużną gwiazd mdlejąc.

Na palcach każdej dłoni mam wpisaną dolę,-
Nazwisko tarczy słońca, paznokcie słońcami.
Wbijają się w horyzont z najmniejszym uporem,
W modlitwach u aniołów srebrnymi skrzydłami.

*

A dola odlewana bywa promieniście,
I wpada rwącym strugiem do fontann istnienia.
Do serca i do mózgu, i łącząc ich liście
Gałęzi jednej w duszę żłobionej z kamienia.

II

Nieboskłon utrzymuje także wilcze drogi...
Och, pozwól je zamienić słoneczny wiecznością,
Oraczu gwiazd i słońca, nad nimi w ruch srogi,
Pośpiesznych wiatrów - lwów z serc - ...cieniami z ludzkością.