Droga

[Almare]

Czym jest

Zamykam półpłynne krajobrazy
Kładę chłód na skroń
Wokół cisza piękna i obojętność
Niezdarny strumyk z potłuczonymi kolanami
Uzdrawiany ciepłym dotykiem - synku, syneczku

Zgarbione plecy przyjmują akord kamiennego wiatru

Stawiam pierwszy krok w bezsenność

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Podoba mi się zamysł utworu i jego "konstrukcja", z raczej nieoczekiwanym zakończeniem.
Niemniej w 5 wersie: czy nie powinno być "z poobijanymi kolanami", bez "o" w środku...?
Pozdrawiam.

[Almare]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Podoba mi się zamysł utworu i jego "konstrukcja", z raczej nieoczekiwanym zakończeniem.
Niemniej w 5 wersie: czy nie powinno być "z poobijanymi kolanami", bez "o" w środku...?
Pozdrawiam.

Zmieniłem. Dziękuję.

[Agata_Lebek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To jest całkiem biały wiersz, dosłownie i w przenośni...
Bardzo ładnie to wyszło,
Gratuluję :))

[Almare]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

To jest całkiem biały wiersz, dosłownie i w przenośni...
Bardzo ładnie to wyszło,
Gratuluję :))

Dziękuję. Wiersz jeszcze w pisaniu; krążą po głowie różne słowa i rozwiązania aby oddać moment odejścia ze skraju drogi - życia w "bezsenność". :))

[adam_bubak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dla mnie tyle:

Zamykam półpłynne krajobrazy
Kładę chłód na skroń
Wokół cisza piękna i obojętność
Niezdarny strumyk z potłuczonymi kolanami
Uzdrawiany ciepłym dotykiem - synku, syneczku

Zgarbione plecy przyjmują akord kamiennego wiatru

"czym jest", cholera wie o czym jest, a jest zbędnym balastem
a końcówka - pretensjonalna

[Almare]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

dla mnie tyle:

Zamykam półpłynne krajobrazy
Kładę chłód na skroń
Wokół cisza piękna i obojętność
Niezdarny strumyk z potłuczonymi kolanami
Uzdrawiany ciepłym dotykiem - synku, syneczku

Zgarbione plecy przyjmują akord kamiennego wiatru

"czym jest", cholera wie o czym jest, a jest zbędnym balastem
a końcówka - pretensjonalna


Przyjąłem uwagi, zastanowię się. Dzięki za komentarz.

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przepraszam, zupełnie się nie zgadzam z tą opinią. Dla mnie pytanie "Czym jest" odnosi się do wiersza i do podmiotu (w domyśle "Kim jest"). Dla mnie jest to piękny wiersz o początku macierzyństwa... Ale można inaczej czytać, i to jest wielka jego zaleta. Pozdrawiam.

[adam_bubak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przepraszam, zupełnie się nie zgadzam z tą opinią. Dla mnie pytanie "Czym jest" odnosi się do wiersza i do podmiotu (w domyśle "Kim jest"). Dla mnie jest to piękny wiersz o początku macierzyństwa... Ale można inaczej czytać, i to jest wielka jego zaleta. Pozdrawiam.
jak już, to "czym jest droga" można ją upersonifikować, ale bez przesady,
w dalszym ciągu zbędny balast dla mnie, robi się z tego niezręczna klamra z końcówką wiersza, takie dramatyczne zawieszenie głosu, co nie najlepiej robi wierszom, ale to wciąż moje zdanie

[Almare]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Przepraszam, zupełnie się nie zgadzam z tą opinią. Dla mnie pytanie "Czym jest" odnosi się do wiersza i do podmiotu (w domyśle "Kim jest"). Dla mnie jest to piękny wiersz o początku macierzyństwa... Ale można inaczej czytać, i to jest wielka jego zaleta. Pozdrawiam.
jak już, to "czym jest droga" można ją upersonifikować, ale bez przesady,
w dalszym ciągu zbędny balast dla mnie, robi się z tego niezręczna klamra z końcówką wiersza, takie dramatyczne zawieszenie głosu, co nie najlepiej robi wierszom, ale to wciąż moje zdanie



Przepraszam, zupełnie się nie zgadzam z tą opinią. Dla mnie pytanie "Czym jest" odnosi się do wiersza i do podmiotu (w domyśle "Kim jest"). Dla mnie jest to piękny wiersz o początku macierzyństwa... Ale można inaczej czytać, i to jest wielka jego zaleta. Pozdrawiam.



Przyznaje Panowie, mam z wierszem problem. Po przeczytaniu waszych uwag, problem powiększył się znacznie i jestem w kropce.

Zamysł był prosty - pokazać skraj drogi, dosadniej powiem - koniec życia peela, moment w którym zdaje sobie z sprawę z tego że ta chwila jest tuż, tuż, i przechodzi na drugą stronę skraju drogi - do krainy wiecznych łowów. Bezsenność tego nowego miejsca jest bezdyskusyjna - to fajna metafora, jak sądzę. Czy banalnie jest stawiać pierwszy krok w tej krainie? Być może.


Rozważam usunięcie Boga z dzieła - przejście peela do krainy bezsenności, jest potwierdzeniem jego istnienia.

Mam problem z pytaniem " czym jest". Obecność tego zawieszonego samotnego wersu, jak na razie jet mi potrzebna; są takie momenty, chwile, które wymagają prostych pytań, na które nie ma odpowiedzi, ale warto pytać mimo wszystko.

Pozdrawiam, dziękuję Wam za uważne pochylenie się nad dziełem.

[adam_bubak]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jak już, to "czym jest droga" można ją upersonifikować, ale bez przesady,
w dalszym ciągu zbędny balast dla mnie, robi się z tego niezręczna klamra z końcówką wiersza, takie dramatyczne zawieszenie głosu, co nie najlepiej robi wierszom, ale to wciąż moje zdanie



Przepraszam, zupełnie się nie zgadzam z tą opinią. Dla mnie pytanie "Czym jest" odnosi się do wiersza i do podmiotu (w domyśle "Kim jest"). Dla mnie jest to piękny wiersz o początku macierzyństwa... Ale można inaczej czytać, i to jest wielka jego zaleta. Pozdrawiam.



Przyznaje Panowie, mam z wierszem problem. Po przeczytaniu waszych uwag problem powiększył się znacznie i jestem w kropce.

Zamysł był prosty - pokazać skraj drogi, dosadniej powiem - koniec życia peela, moment w którym zdaje sobie z sprawę z tego że ta chwila jest tuż, tuż, i przechodzi na drugą stronę skraju drogi - do krainy wiecznych łowów. Bezsenność tego nowego miejsca jest bezdyskusyjna - to fajna metafora, jak sądzę. Czy banalnie jest stawiać pierwszy krok w tej krainie? Być może.


Rozważam usunięcie Boga z dzieła - przejście peela do krainy bezsenności, jest potwierdzeniem jego istnienia.

Mam problem z pytaniem " czym jest". Obecność tego zawieszonego samotnego wersu, jak na razie jet mi potrzebna; są takie momenty, chwile, które wymagają prostych pytań, na które nie ma odpowiedzi, ale warto pytać mimo wszystko.

Pozdrawiam, dziękuję Wam za uważne pochylenie się nad dziełem.
ja bym chciał tylko wiedzieć, czy dobrze odczytuję, że owo "czym jest" (pomimo rozpoczęcia wersalikiem) jest kontynuacją tytułu. bo jeśli jest (a jeśli nie jest, to może powinno być?), to wówczas proponowałbym rezygnację z tytułu i rozpoczęcie w ten sposób: Droga, czym jest. wtedy otrzymujemy owo zamierzone pytanie na które nie ma odpowiedzi (chociaż cały wiersz jest niezłą próbą jej dania).
pozdrawiam
A.

[Almare]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

jak już, to "czym jest droga" można ją upersonifikować, ale bez przesady,
w dalszym ciągu zbędny balast dla mnie, robi się z tego niezręczna klamra z końcówką wiersza, takie dramatyczne zawieszenie głosu, co nie najlepiej robi wierszom, ale to wciąż moje zdanie






Przyznaje Panowie, mam z wierszem problem. Po przeczytaniu waszych uwag problem powiększył się znacznie i jestem w kropce.

Zamysł był prosty - pokazać skraj drogi, dosadniej powiem - koniec życia peela, moment w którym zdaje sobie z sprawę z tego że ta chwila jest tuż, tuż, i przechodzi na drugą stronę skraju drogi - do krainy wiecznych łowów. Bezsenność tego nowego miejsca jest bezdyskusyjna - to fajna metafora, jak sądzę. Czy banalnie jest stawiać pierwszy krok w tej krainie? Być może.


Rozważam usunięcie Boga z dzieła - przejście peela do krainy bezsenności, jest potwierdzeniem jego istnienia.

Mam problem z pytaniem " czym jest". Obecność tego zawieszonego samotnego wersu, jak na razie jets mi potrzebna; są takie momenty, chwile, które wymagają prostych pytań, na które nie ma odpowiedzi, ale warto pytać mimo wszystko.

Pozdrawiam, dziękuję Wam za uważne pochylenie się nad dziełem.
ja bym chciał tylko wiedzieć, czy dobrze odczytuję, że owo "czym jest" (pomimo rozpoczęcia wersalikiem) jest kontynuacją tytułu. bo jeśli jest (a jeśli nie jest, to może powinno być?), to wówczas proponowałbym rezygnację z tytułu i rozpoczęcie w ten sposób: Droga, czym jest. wtedy otrzymujemy owo zamierzone pytanie na które nie ma odpowiedzi (chociaż cały wiersz jest niezłą próbą jej dania).
pozdrawiam
A.

Moim zamysłem był powrót czytelnika do początku wiersza - zmuszenie go do zadania sobie tego pytania.

To pytanie wprost - czym jest życie?

Użyłem słowa "droga" - "życie". "droga" jako metafora "życia" jest pełniejsza, bo mieści w sobie historię losu peela.
Droga - daje również nadzieję na kontynuację historii peela( co podkreśla znaczenie pytania), ale już w krainie bezsennej. Życie tej szansy nie daje.

"Droga" jest bardziej uniwersalna od "życia" - czym jest? To ważne i piekielnie trudne pytanie. :)))))))

[Gość]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czyli moje "czytanie" wiersza było jak najbardziej subiektywne i odmienne od zamierzenia autora. Ale powtórzę: w moim przekonaniu to ogromna zaleta utworu znaleźć dla siebie coś, czego autor nie zaplanował. Swoista "podświadomość" twórcy :)

[Almare]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czyli moje "czytanie" wiersza było jak najbardziej subiektywne i odmienne od zamierzenia autora. Ale powtórzę: w moim przekonaniu to ogromna zaleta utworu znaleźć dla siebie coś, czego autor nie zaplanował. Swoista "podświadomość" twórcy :)



W wierszu jest warstwa odnosząca się do macierzyństwa, do miłości matki do dziecka, zestawiona z obojętnością świata.

Pozdrawiam.

[Judyt]

z przyjemnością przeczytałam, J.serdecznie