bez tytułu

[pi kok]

stoją ludzie zebrani
są ładnie ubrani
na twarzach odpicowani
jak na obrazku namalowni

patrzą wzorkiem mętnym
w zasadzie obojetnym, z rytyny wyrwanym
bez planu skonstruowanym

nie pędzą po ulicy
stoją w kaplicy pochłonięci,
istotą życia zajęci

bo gdy znajomy w trumnie, już jest zlożony
wtedy refleksja chwilowa
staje sie cool-owa

czas zadumy mija
i znowu bieg instynktowny za marnością
się rozwija

do czasu,
kiedy ktoś znowu padnie zemdlony
przyjdą oni żyjący, zlożyć naiwne pokłony
i będą na nowo zgłębiać tajemnice istnienia
bo śmierć w życiu jest nie do pomyślenia

[Ran_Gis]

- bardzo fajna ostatnia strofka i właściwie robi za wszystko.

pozdr. Ran