Zwierzenia kochanki

[Bronisław Jaśmin]

Usnęłam pod konarem twoich warg hamakiem,-
Promienia, opierając za mgłą śliny - słońce.
Leżenie zbuntowane słonecznym leżakiem,
Przeciwko leżakowi jest w rytmie, krok w kolce.

Nie wyjmę tamtych śladów, które rozpluskane
Wirują na biegunach moich oczodołów.
Przychodząc znów zbudujesz studnie ocienione,
I wejdziesz w nie krokami, żuraw wstaw mozołów.

A cień twój będzie liną, woda we mnie tęskno,
Wypluska się, aż uschnie... Przyjdź i ją wydobądź!
I postaw nad studniami niebo własną ręką,
I z pleców swych rozepnij pawilon... odchodząc.