po co jeszcze raz

[janusz_pyzinski]

jest między jodłą i gwiazdą przestrzeń jak lód pierwszy krucha
wiśniowy sad kwitnący śniegowym niebem pod którym
odpuszczają się wszelkie winy skondensowany chłód
w sianku i opłatku a przecież miało być inaczej

po co jeszcze raz się rodzisz tyle już było adwentów narodzin
tyle postów zmartwychwstań dorocznych spowiedzi obietnic
a z każdą chwilą niebo coraz bardziej chudsze o rzucony kamień
i kolejny żłobek wypełnia się cierpieniem we dwoje za tego trzeciego

a Ty znowu się rodzisz Domy Dziecka czekają na adopcję chwili
i pytanie dlaczego tak długo Cię nie ma z niebieskim orszakiem
powraca na ziemię poczekaj aż zagra Orkiestra Owsiaka
zobaczysz jak wielką jest odświętna miłość

[Matylda Górska]

Przejmujący.

Ale widzę nieco realizmu - jak nigdy dotąd w Twoich wierszach, gdzie pachniało poziomkami i złotym zbożem.

A tutaj? Smutno!

[Jolanta_S.]

Janusz!

zmieniasz kolorystykę obrazów?

szaro i smutno na tej kartce...
jednak obraz zapada w sercu.

serdecznie - Jola.

[Agata_Lebek]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Myślę, że wiersz wymaga jeszcze wprowadzenia drobnych zmian i odchudzenia, ale nawet w tej formie biorę, bo podoba mi się przesłanie i Wielka Orkiestra ;))
Pozdrawiam.

[Leszek_Nord]

Januszu, tym razem jedynie pierwsze trzy wersy, potem robi się zbyt publicystycznie. Pozdrawiam. Leszek.h

[Agam.]

odświętna miłość