Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Umierałam juz wiele razy
Ze strachu, głodu i tęsknoty,
Z nudów, ciekawości, pragnienia.
Raz, gdy usłyszałam "nie kocham Cię".
I raz, gdy odeszłam bez pożegnania.
Kilka śmierci zdarzyło się przypadkiem.
Były banalne, nie pamiętam okoliczności.
Pozostawiały metaliczny smak w ustach
I nieprzyjemne uczucie zaskoczenia.

Moja ostatnia śmierć była inna
Umarłam na swoje życzenie.
Napisałam samej sobie epitafium,
Ubawiło wszystkich na stypie.
I wybrałam się z lekkim bagażem,
W ostatnią podroż do życia.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


wiersz z zaświatów i jak siedem żywotów kota
ja na pierwszy pod tym nickiem to całkiem całkiem
powymieniałaś przyczyny zgonów aż się lżej człowiekowi robi że można tak różnorodnie;)
r
Opublikowano

Brawo, a brawo dlatego, że/bo wiersz o takim temacie (jakim zapowiada tytuł) jest w gruncie rzeczy wierszem żartobliwo-satyrycznym, a przynajmniej na wskroś przeszytym żartem i satyrą. Pisać wiersze podminowane żartem jest swoistą sztuką, jaką/co niewielu poetów potrafi (uprawiać) z powodzeniem. Że wspomnę tu Wisławę Szymborską, której cała liryczna twórczość (z niewielkimi i nieszczególnymi wyjątkami) jest właśnie podszyta żartem. I żeby nie było nieporozumień, nie porównuję Waszej twórczości, porównuję tylko sposób (podejście), proces (realizację) twórczy. Acz nie da się ukryć, że jak/jeżeli na twórcze początki, to da się zauważyć w tym wierszu pewien/spory polot twórczo-literacki. No, może forma wiersza nie jest jeszcze zbyt błyskotliwa, ale co miała autorka powiedzieć, to właśnie w pewnych ramach wiersza powiedziała, i to dobrze i po swojemu. No może jeszcze niektóre zwroty w wierszu są zbyt młodzieńcze, ale też czyż nie takie mają być, skoro to jest codzienny (w niecodzienny sposób podany) język autorki. Pozdrawiam

Opublikowano

> WiJa

Kłaniam się w podzięce za obszerny komentarz :)
Forma faktycznie niespecjalnie wysublimowana, ale liczę, że wraz ze szlifowaniem warsztatu polepszy się i ona.
Za to język prosty i młodzieńczy :) na razie jest mi bliski - chociaż i tu chętnie z czasem bardziej się pogimnastykuję.
Serdeczności :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Roma Wow! To frapujący wiersz. Zestawienie aktu twórczego z estetyką BDSM jest niezwykle mocne i odświeżające. Tak o relacji z samym słowem, o dynamice władzy między autorem, tekstem a może i odbiorcą to jeszcze nie czytałam. "Klaps na goły wers" to genialny obraz - aż chce się spersonifikować ten wers. Fajnie przechodzisz z roli dominującej do uległej - raz autor panuje nad materią słów, a za chwilę staje się niewolnikiem własnej wizji czy idei. "Trytytkowo" - nie da się łatwo takiej więzi rozerwać. (W kryminałach teraz sprawcy używają wobec swoich ofiar trytytek - są niezwykle skuteczne). Ostatnie trzy wersy ("głębiej i mocniej, / lekko / nierealnie") połączenie intensywności, bólu i wysiłku z poczuciem lekkości i odrealnienia to kwintesencja momentu, w którym wiersz wreszcie "działa" i zaczyna żyć własnym życiem. Pisanie to akt totalny – angażuje nie tylko intelekt, ale całe ciało i psychikę. Pozdrawiam -y. :)
    • @andrew "dziś … dziś kobieta jest tajemnicą"   Ale za to mężczyzna (czyli połowa populacji)  jest nieskomplikowany - do życia potrzeba mu picie, jedzenie i tajemniczej kobiety. Bo podobno lubi rozwiązywać (i rozpinać)  zagadki.   Tak stwierdził pewien mądry mężczyzna. 
    • @Konrad KoperSkoro Los, to "powinien" zaznaczyć.  Przepraszam - nie powinnam się czepiać losu! 
    • Fajna sprawa dziadkami być zobaczyć w drzwiach szkraba małego gdy z wizytą przychodzi, do babci, dziadka swojego.   Wiadoma sprawa wszyscy tak mawiają dziadkowie bardziej wnuków niż swoje własne dzieci kochają, więcej czasu dla nich mają.   Gdy się babciom, dziadkiem zostaje niczym ptakowi skrzydła u ramion wyrastają, radość i duma rozpiera, gdy na ten świat przychodzi nasz mały skrzat.   Wnuki wiedzą, że dziadkowi ich kochają bywa czasem, że to wykorzystują, sprawa całkiem błaha jest gdy wnuki latek mało mają.   Nam los dwóch wnuków, urwisów sprawił w tym samym domku sobie mieszkamy, niczym Paweł i Gaweł z bajki znanej, my na dole oni na górze.   Nasz duecik ciągle nas odwiedza, my przed nimi drzwi szeroko otwieramy, bo jak tu nie witać takich skarbów kochanych.   Radości tak wiele nam dają, niczym skowronki czasem śpiewają, babcia zawsze coś słodkiego dla nich ma, dziadek zaś kieszonkowe da.   Taki już wnucząt przywilej póki dziadków mają być oczkiem w ich głowie, bo dziadkowie swoje skarby bardzo kochają.                               K.W.      
    • @RomaCieszymy się bardzo, ale ja nie jestem poetką. Nawet nie lubię tego określenia. Dobraliśmy się jako historyk i fizyk. :)  Najlepszy dobór naturalny pod słońcem. :) 
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...