król naludowy

[Jan Rybowicz]

Król naludowy

Jan Ziemianin, co miał ziemię
na jarmarku w Małym Mieście
wszem z amobony prawdę głosił
prawdę zwykłą, uroczyście:

wierzcie ludzie w ca-pi-ta-lizm
niech wam oczu wójt nie mydli
pieprzyć stary nasz socjalizm
mądry człowiek się nie bydli

po następny bochen chleba
rąk niech nikt już nie wyciąga
capitalizm to twór nieba
nam nie trzeba dziwoląga

u mnie pracę dostaniecie
na folwarku z hasłem - wolność
gdy wypłatę zabierzecie
mądrych niech wywyższa skromność

Tak Ziemianin stał się królem
królem zgoła naludowym
bo choć prawdę w złości głosił
nigdy nie był już - czerwony

[WiJa]

Satyra cięta, więc dobra. Acz nie przekracza granicy dobrego gustu, czyli gustu dobrego smaku. A poza tym (czyli poza świętymi, można mylić ze świetnymi) nikt nie jest święty. Ale najlepiej zawsze być, po pierwsze – przyzwoitym, po drugie – wyrozumiałym. Pozdrawiam

[Dawid Rt]

Czytałem wcześniejsze wiersze, ten najbardziej mi się podoba. Nie wiem, czy dźwignąłeś temat, bo się nie znam, ale brawo za odwagę.