Refleksja

[Joanna_Janina]

na dworze coraz chłodniej
a w duszy właśnie budzi się wiosna

motyle wspomnień
czerpią nektar z kwiatów przyszłości

uwolniłam myśli od ciężkich kajdan obowiązków
przeszłość utworzyła potężną bramę

nie chcę pamiętać pomyłek losu
i bezmyślności przyszłej

otwieram zamglone oczy
przypominające o nocy bezsennej

to nic że ludzie zranili
nic też że świat ze mnie zadrwił

bo przecież minął wczorajszy dzień
ciągle gromadzę doświadczeń życiowe stosy

nie popełniam raz drugi tego samego błędu

[Piotr_Strzałecki]

Trzy pierwsze wersy

"na dworze coraz chłodniej
a w duszy właśnie budzi się wiosna

motyle wspomnień" - Miód

a reszta... reszta wciąż przewija się w literaturze i poezji... brama oddzielające przeszłość i teraźniejszość, pomyłki losu, bezsenna noc, nie popełniam dwa razy tego samego błędu...
to wszystko już gdzieś było. Ciągle jest. Wciąż się powtarza i naprzykrza. Stąd z największą przyjemnością czytało się tylko trzy pierwsze wersy. Które nota bene są naprawdę wyśmienite ;)

Pozdrawiam
Piotr

[Joanna_Janina]

Dziękuję Piotrze za czytanie. Wykorzystam twoje wskazówki i spróbuję stworzyć coś oryginalnego. Trzeba tylko poczekać na wenę, która gdzieś błądzi daleko. Ale może kiedyś wróci :)

Pozdrawiam

Janina