Zimny Lech

[Jan_Wodnik]

Jednak jestem

Przyszedłem do ciebie
Choć długo się wahałem
Chcę ci przekazać
Że masz rację
Jestem najlepszy teraz

Kiedy już nie mówię
i nic już nie mogę
Krzyczy za mnie
Każde drzewo
I każdy kamień

Chcę abyś to zawsze słyszał
Kiedy oglądasz TV
Idziesz na spacer
Całujesz dzieci na dobranoc
Kiedy się kochasz
Kiedy pieniądze lądują na twym koncie

Chcę abyś zawsze pamiętał
Że kiedy pijesz
To jakbyś pił
Krew Jezusa

Tego
Od dwóch desek
Jak mówisz

[Ran_Gis]

- mam szczęście być przy początku powstawania burzy...

pozdr. R

[Jan_Wodnik]

Dzięki Ran za wpis. Wiersz powstał 4 m-ce temu ale i teraz jest aktualny.
Kto sieje wiatr ten zbiera burzę...Cóż... Pozdrawiam.

[Sylwester_Lasota]

no i co? burzy nie było.
ludzkość jest nieprzewidywalna jak pogoda :).
zajrzałem tu, spodziewając żartów z pogrzebu, a znalazłem podszyty ironią, ale refleksyjny wiersz. dobrze to ująłeś. po tych żartownisiach wszystko spływa jak woda po gęsi, to raczej ci wrażliwi zatrzymują się na chwilę w tym szalonym pędzie, żeby zastanowić się nad tym co się wydarzyło.
pozdrawiam