Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w klepsydrach szelest listowia
kryształowe słowa chwilami
jesteśmy kieszonkowi

bez wstrząsów i pragnień do łez
w zodiakalnym piasku czekamy
między wnętrzem a sensem

lazur nie jest zachwycony
więc chcę znieść wszystko co mam
a potem jeszcze więcej

kiedyś liczyć będę
jedynie miłość

lecz czy tylko
tego pragnę

Opublikowano

czuję podobnie jak Ania, ale wiersz jest Twój, więc ...nie wymądrzam się; być może Peel chciał wyrazić swoją niepewność przez słowo "czy"?, nie wiem...

ładna liryka z głębokim sensem, lubię takie - nasze życie jest wewnętrznym "falowaniem" na morzu zewnętrznych wydarzeń, lecz zawsze pragniemy miłości, nawet, gdy sobie tego nie uświadamiamy, bo tak naprawdę w życiu...liczy się tylko to "na ile umiemy kochać"

serdecznie pozdrawiam, Zbyszku :-)
Krysia

Opublikowano

Witaj Krysiu:)
Właśnie to o czym piszesz w komentarzu
żyje wilekszość z nas, choć czasem zadajemy sobie
pytania, gdy panuje pogoda taka jak dziś.

Dziękuje za trafne rozwinięcie tematu przemysleń peela :)

Serdecznie pozdrawiam :))

Opublikowano

Oklepane słowo łzy
Witam Panie Biały:)
Dzięki za wgłębienie się w wiersz
oraz cenne uwagi, zwłaszcza co do końcówki.
Zawsze autor patrzy na swoje subiektywnie

Co do „..do łez” – to podkreślenie wagi i mocy pragnień
bo tylko takie, są w stanie poruszyć nie tylko peela.

Końcówka jest albo nie jest potrzebna
w zależności od interpretacji
ale propozycja całkiem ciekawa
choc inny byłby to wiersz

Serdecznie dziękuje i pozdrawiam :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...