Latarnia

[Adrian Ma]

Zagubiony mędrzec znikąd powraca,
stamtąd gdzie marzenie się w życie obraca,
budzi się z wiecznego snu niezrozumienia,
nie chcąc już znać samotności cierpienia.

Widzisz światło? To jasna latarnia,
dająca wyjście z zagubienia,
doszedł do niej, już nie chce wracać,
chce się tylko w jej świetle zatracać.

Po czasie przyzwyczajony do jej blasku człek,
nie zwraca uwagi, zwykła to już rzecz,
lecz gdy ona gaśnie, czegoś jest brak,
uczucie pustki dopada, starasz się wstać.

Podnieść i ruszyć dalej, nie możesz, to koniec,
a gdy już nie ma nadziei i dopada strach,
pojawia się ktoś kto pomaga wstać,
zrobić pierwszy krok i znak życia dać.