Mgła

[Adrian Ma]

Jesienna mgła nad ogrodem będąca,
smutek samotności ze sobą niosąca,
gdy ktoś nas opuszcza dziurę w duszy zostawia,
po czasie kto to tak naprawdę był się zastanawiasz,
ile sobą wniósł? Ile wnieść mógł?
Ile było jeszcze do przejścia dróg?
Dali nie widać tej ciemności wielkiej,
mgły unoszące się nad mą duszą dalekie,
czy rozwiać tą mgłę może ktoś inny?
Ktoś bardziej inny od wszystkich innych?
Inny w tym że ważny. Reszta traci znaczenie,
ktoś koloru tęczy, w szarości innych mgle,
by mógł dać nadzieje, na nowy piękny dzień...