Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Parkowe obrazy

Don_Kebabbo
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Don_Kebabbo

Don_Kebabbo

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Na ławce siedzę tej samej
Gdzie wczoraj pili kloszardzi
Od ciebie o rzut kamieniem
(Tak łatwo możesz to sprawdzić)

Gdy w moją stronę spoglądasz
W twych oczach widzę błysk jakiś
Nie śpiesz się, mam czas, zaczekam
(Ciekawy jestem czy trafisz)

Anna_Para

Anna_Para

Opublikowano
Opublikowano

Donie - możesz się gniewać, ale zaproponuję wersję bez inwersji:

siedzę na ławce, tej samej,
gdzie wczoraj pili kloszardzi.
od ciebie o rzut spojrzeniem.
(tak łatwo możesz to sprawdzić)

gdy patrzysz tu, w moją stronę,
w twych oczach widzę blask jakiś,
nie śpiesz się, mam czas, zaczekam.
(ciekawy jestem, czy trafisz)

Jest to propozycja uniknięcia niefortunnych rymów czasownikowych, wyrównaniu zapisu wielką i małą literą, no i ... blask, nie błysk, jednak. Ponadto zrezygnowałabym z "rzutu kamieniem", brzydko stylistycznie.

Ojej, przepraszam. Wtrąciłam się, ale możesz mnie zlekceważyć.
Cieplutko, Para:)

Marek Konarski

Marek Konarski

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Ale tu właśnie o ten kamień i o to trafienie chodziło, ten błysk znaczy się ;)
Taki mój dowcip sprzed paru lat.

Nawet sobie człowiek nie może poprowokować spokojnie (z humanistycznym zacięciem), bo go zaraz wygładzą i przypudrują ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • andreas
      Apokryf Sudecki 

      Przez andreas · Opublikowano

      @MIROSŁAW C. Nie znałem tego;świetne.
    • aff
      Przerwa

      Przez aff · Opublikowano

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      ;-)
    • Sylwester_Lasota
      Przerwa

      Przez Sylwester_Lasota · Opublikowano

      Siedzimy obok siebie. Ja, Skippy i Tony. Siedzimy przy stołach zawalonych narzędziami, częściami maszyn i innymi mniej lub bardziej potrzebnymi rupieciami. Każdy wygospodarował sobie nieco wolnego miejsca na kubek herbaty lub kawy i tego co przyniósł do zjedzenia z domu. Ubrani jesteśmy w brudne, poplamione smarami i olejami firmowe, robocze ubrania, a w zgrubsza obmytych dłoniach każdy z nas trzyma wyciąniety przed chwilą telefon. Ostatnio mało piszę, ale idąc do pracy w mojej świadomości zaczął się rysować wiersz. Może nie wiersz jeszcze, ale zaledwie jego szkic, pomysł. W pamięć wryły mi się dwa pierwsze wersy i starałem się ich nie zgubić przez pierwsze godzimy dość pracowitego dnia. Udało się nawet więcej. W jakimś przebłysku w głowie ułożyły mi się kolejne dwa. Mam więc już całą pierwszą zwrotkę. Teraz wystarczy ją rozwinąć i znaleźć jakieś sensowne zakończenie dla wiersza. Herbata stygnie, zjedzona do połowy kanapka schodzi na dalszy plan, a wraz z nią cała otaczającą mnie rzeczywistość.  Zanurzam się cały w myślach i języku. Liczę sylaby, dobieram słowa, szukam metafor, piszę, poprawiam, piszę dalej. Zwrotka za zwrotką staram się zbudować kolejny prosty wiersz z nadzieją, że uda mi się zawrzeć w nim coś więcej niż zwykłą grę słów... - Nie wiesz czy John jutro pracuje z nami - pyta Skippy. Skippy jest Australijczykiem. Właściwie, to ma na imię Mathew, ale twierdzi, że nie lubi swojego imienia i prosi, żeby nazywać go imieniem kangurka z bajki. To jego nick. Nie lubię  przezwisk, ale w jego przypadku przyszło mi w dość naturalny sposób przejść od prawdziwego imienia do przezwiska, tym łatwiej, że prawdopodobnie niewielu ludzi w fabryce wie, że Skippy, to tak naprawdę Mathew. Spojrzałem na nie niego, odrywając na chwilę wzrok od wyświetlacza mojego Samsunga, bo to pytanie najwyraźniej było skierowane do mnie. Utwierdziło mnie w tym również, że w przelocie napotkałem też pytające spojrzenie Toniego. - Nie, nie wiem - odpowiadam i chcę wracać do pisania mojego wiersza, ale powstrzymuje mnie dziwny uśmiech na twarzy Skippiego. Dopiero po chwili uświadamiam sobie, że odpowiedziałem mu po polsku. Śmieję się. - Sorry - mówię - No, I don't know.  Rozmawiamy jeszcze przez chwilę i wracam do mojej pracy nad wierszem.  Brakuje mi tylko zakończenia. Składając słowa, wpada mi pomysł na jeszcze jedną zwrotkę. Spisuję ją szybko, bo wiem, że jeśli rozproszę się, to może mi uciec i nigdy nie powróci w takim samym kształcie. Zakończenie mam już gotowe. Pozostało mi tylko przeczytać wiersz kilka razy i wyłapać potencjalne błędy. Z doświadczenia wiem, że  na pewno coś przegapię. Czytam po raz kolejny. Myślę, że jest wystarczająco dobrze. Można wysłać wiersz na forum. Jedno kliknięci i wiersz został wysłany. Od teraz, gdziekolwiek jesteście możecie go przeczytać. Moi koledzy już skończyli przerwę. Tony właśnie myje kubek nad warsztatowym zlewem, a Skippy zabiera swoje narzędzia i rusza do kolejnej awarii. Pora i na mnie. Koniec przewy.    
    • MIROSŁAW C.
      Apokryf Sudecki 

      Przez MIROSŁAW C. · Opublikowano

      @andreas „Brama do Świątyni Dobra i Prawdy jest niska. Wejdą tam tylko Ci, którzy schylą głowę”. Lew Tołstoj   Dziękuję za wszystkie ślady zainteresowania, pozdrawiam. 
    • Waldemar_Talar_Talar
      Tego nie wiemy

      Przez Waldemar_Talar_Talar · Opublikowano

      nigdy nie wiadomo  co los przyniesie jak zagra   czy poczęstuje uśmiechem czy smutek sprzeda tego nie wiemy   bo los to tajemnica nigdy nie wiadomo czym uraczy   a my bezradni musimy czekać co się wydarzy tak to działa 

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...