o przeznaczeniu.

[chlopiec]

Karolcia utraciła koralik.

upadła na podłogę
z rozpaczy karmiąc pawiem
i rżnąc tipsami gresowe płytki.
pozostał ślad i tajemnica.

bowiem dla niej zamknęły się ścieżki poznania:
od dziś wielki alef spoczywa majestatycznie
pod deską w kiblu.

Karolcia nie przeczyta wszystkich książek
i pewnie dlatego nie napisze matury.

patrzy jak chłopcy rosną
i idą na wojnę razem
sięgają po medale
klękają do przysięgi
bez tarcz, wstążek czy podnóżków.

drzewa też szybko urosły.
na grobach rodziców,
na gruzach starej szkoły.

a ona
za młoda na glany,
za stara do butelki,
czy też może na odwrót.

w końcu postanowi zostać gwiazdą.

ale ludzie gdy patrzą na niebo,
pamiętają tylko gwiazdozbiory.

[Zjajami_Baba]

świetne!

[Jacek_Suchowicz]

kapitalna obserwacją - gratulacje

pozdrawiam Jacek

[Oxyvia]

Dobry wiersz, wykorzystujący baśń Marii Krüger dla pokazania rozczarowania młodych ludzi światem i brakiem szans, w które wierzyli jako dzieci. Tak go rozumiem.
Najlepsza jest pointa:

w końcu postanowi zostać gwiazdą.

ale ludzie gdy patrzą na niebo,
pamiętają tylko gwiazdozbiory.

Dokładnie tak. W dziejach ludzkości ile było pojedynczych gwiazd, które pamiętamy z ubiegłych epok do dzisiaj?...

[krzysztof marek]

świetny wiersz. wyobrażenie kontra rzeczywistość.
a ten kawałeczek bardzo sugestywny:
a ona
za młoda na glany,
za stara do butelki
gratuluję i pozdrawiam.

[Magda_Tara]

od wielu tygodni - najlepszy wiersz
brawo!

[pathe]

brawo!

[pathe]

brawo!