Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

"How Beautiful"

Boskie Kalosze

Przez Boskie Kalosze
w Fraszki i miniatury poetyckie

 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

jasna

jasna

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tak mi przykro, ale nie rozumiem. :-(
Skąd to echo? Od spadających liści?
Chyba nie dudnią aż tak?

Bez Twojego ukierunkowania (lub innego zapisu) nie umiem odczytać
nawet gdy "kolej" to przejeżdżający pociąg. Chyba, że echo po pociągu,
ale wtedy L1 mi się nie klei.
Boskie Kalosze

Boskie Kalosze

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tak mi przykro, ale nie rozumiem. :-(
Skąd to echo? Od spadających liści?
Chyba nie dudnią aż tak?

Bez Twojego ukierunkowania (lub innego zapisu) nie umiem odczytać
nawet gdy "kolej" to przejeżdżający pociąg. Chyba, że echo po pociągu,
ale wtedy L1 mi się nie klei.
A kiedy opadają liście, kiedy przejedzie pociąg?Kiedy słabo trzymają się gałęzi.
Kolej jako następstwo: liść... liść... liść... i jako pociąg.

Pozdrawiam.
Boskie Kalosze

Boskie Kalosze

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Tak mi przykro, ale nie rozumiem. :-(
Skąd to echo? Od spadających liści?
Chyba nie dudnią aż tak?

Bez Twojego ukierunkowania (lub innego zapisu) nie umiem odczytać
nawet gdy "kolej" to przejeżdżający pociąg. Chyba, że echo po pociągu,
ale wtedy L1 mi się nie klei.
A kiedy opadają liście, kiedy przejedzie pociąg?Kiedy słabo trzymają się gałęzi.
Kolej jako następstwo: liść... liść... liść... i jako pociąg.

Przyznam, że jest to eksperymentalny zapis :-) Nawet echo jest tu rozumiane inaczej,
ale czy dźwięk rozchodzi się tylko w powietrzu? Nogami też można usłyszeć odgłos
dalekiego pociągu, tym bardziej słyszą go drzewa po pas (nawet drugie tyle) zanurzone w ziemi.
jasna

jasna

Opublikowano
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


A kiedy opadają liście, kiedy przejedzie pociąg?Kiedy słabo trzymają się gałęzi.
Kolej jako następstwo: liść... liść... liść... i jako pociąg.

Przyznam, że jest to eksperymentalny zapis :-) Nawet echo jest tu rozumiane inaczej,
ale czy dźwięk rozchodzi się tylko w powietrzu? Nogami też można usłyszeć odgłos
dalekiego pociągu, tym bardziej słyszą go drzewa po pas (nawet drugie tyle) zanurzone w ziemi.

A-haaa! (Tu pogłębiła się moja pozioma zmarszczka). Już rozumiem i obiecuję,
że też sobie zrobię chociaż jedną pionową. :-))

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Wiechu J. K.
      MRÓWKI część trzecia (ostatnia).

      Przez Wiechu J. K. · Opublikowano

      MRÓWKI część trzecia Zacząłem się zastanawiać nad marnością ludzkiego ciała, ale szybko tego zaniechałem, myśli przekierowałem na inny tor tak adekwatny w mojej obecnej sytuacji. Podświadomie żałowałem, że rozbiłem namiot w tak niebezpiecznym miejscu, lecz teraz było już za późno na skorygowanie tej pozycji.  Mrówki coraz natarczywiej atakowały. W pewnej chwili zobaczyłem, że przez dolną część namiotu w lewym rogu wchodzą masy mrówek jak czująca krew krwiożercza banda małych wampirów.  Zdarzyły przegryźć mocne namiotowe płótno w 10 minut, to co dopiero ze mną będzie, wystarczy im 5 minut aby dokończyć krwiożerczego dzieła. Wtuliłem się w ten jeszcze cały róg namiotu i zdrętwiały ze strachu czekałem na tą straszną powolną śmierć.  Pierwsze mrówki już zaczęły mnie gryźć, opędzałem się jak mogłem najlepiej i wyłem z bólu. Było ich coraz więcej, wnętrze  namiotu zrobiło się czerwone jak zachodzące słońce od ich małych szkarłatnych ciałek. Nagle usłyszałem tuż nad namiotem, ale może się tylko przesłyszałem, warkot silnika, chyba śmigłowca. Wybiegłem z namiotu resztkami sił, cały pogryziony i zobaczyłem drabinkę, która piloci helikoptera zrzucili mi na ratunek. Był to patrol powietrzny strzegący lasów przed pożarami, etc. Chwyciłem się kurczowo drabinki jak tonący brzytwy, to była ostatnia szansa na wybawienie od tych małych potworków. NIe miałem już siły, aby wspiąć się wyżej. Tracąc z bólu przytomność czułem jeszcze, że jestem wciągany do śmigłowca przez pilotów. Tracąc resztki przytomności, usłyszałem jeszcze jak pilot meldował do bazy, że zauważyli na leśnej polanie masę czerwonych mrówek oblegających mały, jednoosobowy zielony namiot i właśnie uratowali turystę pół przytomnego i pogryzionego przez mrówki i zmierzają szybko jak tylko możliwe do najbliższego szpitala. Koniec   P.S. Odpowiadanko napisałem w Grudniu 1976 roku. Kontynuując mrówkowe przygody, następnym razem będzie to trochę inną historyjka zatytułowana: Bitwa Mrówek.
    • M_arianne
      Albo nad organ.

      Przez M_arianne · Opublikowano

      Ma Dag: odmawiam, a i wam Doga dam.        
    • M_arianne
      Reżim i żer.

      Przez M_arianne · Opublikowano

      Samo zło łzo mas.    
    • M_arianne
      Cała moc.

      Przez M_arianne · Opublikowano

      Na to mam ton.    
    • M_arianne
      Że tyci chcicy też?

      Przez M_arianne · Opublikowano

      A pata dawno wymiotłam: imał to i my - won, wada ta - pa.    

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...