Ludzie i przedmioty

[Bronisław Jaśmin]

ludzie i przedmioty
krótko jak najkrócej:
rzeźby
formy
kształty
bryły
figur
ostrza
eksponaty
artefakty
konterfekty
elementy
ornamenty
i kreacje
i tak dalej
dalej dalej
nalej dalej...

a w przyrodzie
tylko ona
brak gradacji
i podziałów
brak poróżnień
selekcyjnych
przestrzeń
ZIEMIA
puls żywiołów

i tak ludzi jest
tysiące
jeden przedmiot
o ten cokół
jeden tylko
a tysiące...
wyciągają
się dla niego

aluzyjnie
oto człowiek
leży rybą
pod kościołem
sam samotnie
i stosunek
obiekt - człowiek
jeden : jeden
--------------
(może jeszcze
wiatr co tylko
bardziej zbliża
ich do siebie)...

płetwalowe
masowisko
rośnie rośnie
fastfoodowe
K-O-M-E-R-C-Y-J-N-O-Ś-Ć
a więc nigdy
nie istnieje
w nim nadwyżka
w dziwnej osi
kierunkowej
stałej jedno -
kierunkowej
rzeczy - ludzie
jeden : jeden... --

-- w tych proporcjach
podliczamy
obżartuchów i bywalców
McDonaldów różnych barów
wyłączając mizantropów
którzy trwają + sprawiedliwi +
bo z przyrody mają tyle
ile oni dadzą jej...

wyłączamy:
Inuitów
i cywili
nekropolii
wyłączamy
śpiących
w życiu
alergików
głodujących
wyłączamy
się głodzących
dietetyków
ortodoksów
i bogaczy
niemowlęta
lecz w tym wirze chaotycznym
w tej komercji rozbójniczej
gruz po slumsach
tyle pewnie
może przypaść
na jednostkę
gdyby można było
zważyć tamte żarcie
porównując jego masę
z białym gruzem pustostanów

ludzie i przedmioty
krótki dystans nów
rzecz publiczna
jest rozdarta
och ja cierpi na depresję
i błagalnie w zagajniku
w zadrzewieniu okresowym
szuka swego właściciela
lecz na darmo
nadaremno...

jeśli chodzi o rzecz inną
o monopol posiadania
i tu bzdura ze skór schodzi
bo przedmioty takie często
są mętlikiem w samym sobie
byt ich jest rozczłonkowany
gdyż rozdzielić trzeba było
go na fazy + przepaście
nie w przestrzeni tylko
w innej sferze się
się rozszerzające
chociaż mogą być dzielone
biedaczyska wśród materii
w bardzo dziwny
inny sposób...

jedna rzecz
miliardy
ciągnięć
miliardami
operacji
rozdzielania
poprzez dzielnik
poprzez...
...
choć nie wyjdzie
nam iloraz

jeden człowiek
choćby ludzie
(na wspólnocie
w kumulacji
na skupisku
zbiorowisku
zlepku papce
mozaice
szkiełku rysie
wycinance
jednak lepiej
dużo lepiej
można zobrazować)

oto ludzie
i miliardy
się nakładań
podeszw butów
gdyby czas nasz
akcyjności
tak zespolić
i rozsypać
jeden przedmiot
a tak znany
człowiek jeden
odrzucony

jeden człowiek
i z tyloma
jest rzeczami
wciąż bratany
można śmiało
więc powiedzieć
że przedmioty nas swatają
my jesteśmy
więc w konsumpcji
w fiskalizmie
materialnym
braćmi
albo no takimi
co są wiecznie
na płaszczyźnie
nieustannej równoległej
co w statusie jest jak absurd...-
kazirodczą masą dziwną
albo dziećmi syjamskimi
w czasie tym rzecz się chce ścigać
i nas ciągle koligaci...

czy dziś chcemy siebie szukać
czy dajemy coś swym braciom
nie bo trudniej z nas wykrzesać
krople latarń albo tunel

[Gryf]

Witaj, wiersz jest ciekawy, ale troszkę przydługi, pod koniec już ciężko śledzić treść.
Tym nie mniej sam w sobie jest dobry, no i właśnie owo zakończenie ukazujące nasze zagubienie w miliardzie innych przedmiotów. Zawsze bierzemy, a nie potrafimy dawać.
Pozdrawiam.