Usmiech nie dla mnie

[Anna Maria K.]

Szczęśliwa twarz Twoja –
Moje marzenie, mój spokój ducha,
Moje bezpieczeństwo,
Moja ufność, moja nadzieja,
I moja wiara

Gdy pojawia się znajomy grymas,
Cień, zmarszczka na czole,
Aż w końcu znienawidzona łezka
Spływająca po atłasie policzka...

Zachodzi dla mnie słońce,
Chowa się w cieniu uczucia serce
Dusza odwraca lico od światła

Ukryta przed Tobą pod poduszką
W noc nieprzespaną analizuję
Każdy gest, każdą łzę

A Ty wiesz, jak mnie krzywdzić

A ja? Wolałabym byś uśmiechał się
Do innej, niż płakał najliryczniejszą
I najpiękniejszą pieśnią jaką znam,
Na moim spragnionym ramieniu...

[Anna Maria K.]

Ponieważ jesteśmy w 'piaskownicy', a nie w debiutach, proszę nie jedynie o opinię na temat wiersza, lecz najchętniej o praktyczne wskazówki udoskonalenia tego tworu, tak by miał ręce i nogi. No chyba, że mu już nic nie pomoże...

[zwykła]

witam
ja bym niestety napisała od nowa, gdyż ta próba wydaje mi się nieudana...tylko ostatnia strofa jest ciekawa
moje uwagi:
- pierwsza strofa - tu stosuje Pani wyliczenia i na dodatek zupełnie niepotrzebne powtórzenia -moja, mój, moje
- druga - wyliczeń ciąg dalszy, zmarszczka najczęściej kojarzy się z czołem, atłas policzka to dość wyświechtana metafora
- trzecia - "chowa się w cieniu uczucia serce" - niepotrzebny szyk przestawny, nie bardzo rozumiem wyrażenia "cień uczucia" w kontekście zachodu chodzi o osłabione uczucie? czy może, że uczucie jest schronieniem - ale cień jest schronieniem raczej w południe niż o zachodzie
"dusza odwraca lico od światła" - czy dusza może mieć lico? i czemu nagle taka archaizująca forma w tym wierszu, przez co ten fragment brzmi jeszcze bardziej patetycznie
- czwarta - "ukryta... pod poduszką" - kim jest peelka, że się tam zmieściła?
- piąta - "A Ty wiesz" - forma czasownika wystarczy, by domyśleć się o kogo chodzi

czekam na lepsze
pozdrawim