Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Droga Pani

Kiedy oceniono Pani utwór jako gniot ,nie wiedziano o Pani wieku.Ten utwór jest gniotem .Natomiast wiek Pani nie usprawiedliwia.Nie ma tu miejca sytuacja ,w której > ,było to reakcją na Pani histeryczne przyjęcie krytyki.
Wiek poety naprawdę nie ma wiele do rzeczy .Niech Pani przeczyta zamieszczone na tym portalu wiersze Aleksandry Anny -lat piętnaście.Są po prostu poeci gorsi i lepsi.

Opublikowano

ja nie mówie o słodzeniu, prawieniu komplementów
ja mówię, żeby mówić tak: tu masz fajnie, ten moment też niczego sobie,
o, tu też widze dobry pomysł (oczywiście jeśli tak jest naprawdę)
potem można dodać: tu bym trochę zmienił, tu może też, ale to tylko moje odczucia
od razu inny odbiór
inna sprawa jeśli komuś się nic w wierszu nie spodobało
wtedy, myślę sobie, można sobie przemilczeć
i myślę jeszcze, że jak ktoś jest aktywnym uczestnikiem forum, to się siłą rzeczy będzie
przekonywał o swoich brakach
pozdro

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Pan/i chyba nie rozumie założenia forum?! jesteśmy tu po to by się uczyć, a przez konstruktywną krytykę można wiele zyskać, ja zawdzięczam tym ludziom i forum mój rozwój w poezji, a poza tym ocenia się twórczość a nie człowieka i chyba myli pan pojęcia, ten wiersz powyżej jest przykładem słabej twórczości, może to skutek tego że pisze się o czymś czego się nie zna, a może i nie ale wtedy to jeszcze gorzej. Naściemniać to Pan/i sam/a sobie może jeśli to poprawi humor, tu takich rzeczy się nie robi, a zaawansowani są tak samo wrażliwi jak początkujący, na krytykę trzeba się uodpornić i czerpać z niej korzyści czego życzę
pozdr.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



nie chodzi o wrażliwość na poezje a o wrażliwość na mocno krytyczne komentarze
starzy bywalcy są w jakimś stopniu przyzwyczajeni
a początkujący najpierw reaguje nerwowo

i proszę nie pisać 'naściemniac to Pan sobie może jeśli to poprawi humor'
bo nie o to mi chodziło
Opublikowano

Nikt nie rodzi się doskonały, więc nie jestem w stanie pojąć dla czego jeśli przychodzi ktoś nowy to zamiast zwyczajnie mu pomóc, doradzić w stylu „słuchaj powinieneś poprawić to i to...popracować nad tym i na tym ... to nie powinno być tak tylko tak ... zastanów się jeszcze nad tym i na tym ... poczytaj jeszcze trochę tego i tamtego”
Jednakże widzę że wielu jest takich co uważają iż owa twórczość nie jest godna nawet ich krytyki i chcąc pozostawić ślad swojego niezadowolenia i wielkiego oburzenia wypisują jedynie „dno .. do bani ... więcej już nie pisz ... kompletny gniot ... straszny bełkot bez grama poezji ... naprawdę podziwiam tych co doczytali do końca ” itp.
Sam uważam iż kubeł zimnej wody nie raz jest potrzebny by ostudzić niefrasobliwe zapały młodego artysty, ale technika ta na pewno nie może być nadużywana, i nic dobrego z tego nie wyniknie, wszak każdy ma inna psychikę.
Pozostaje więc tylko pytanie, gdzie jest ta granica pomiędzy poważną krytyką a zwykłym chamstwem?

Opublikowano

krytyka uczy, przeżyłam to na własnej skórze, myślę że pomoglo, do tej pory mogę napisac lepszy lub gorszy wiersz i nie chce zeby ktokolwiek mnie oszczędzal. Krytyka uczy też radzenia sobie w takich sytuacjach, pokory i odporności. W krytyce nie ma nic złego, choć musimy wziąć pod uwagę że kogoś może w pewnym stopniu zniechęcić. Mimo to wyznaję zasadę że jeśli ktos ma zostać poetą, chce pisać to będzie i będzie to robił coraz lepiej. Tak już jest świat skonstruowany.

Autorka powinna dużo ćwiczyć, nie czuć się urażona, zaczyna w bardzo młodym wieku i powinna wykorzystać to jak najlepiej. Tutaj zawsze można skorzystać z rad lub krytyki często starszych kolegów i koleżanek.

Nie wolno się zrażać . Każdy z Nas najczęsciej zaczynal tak samo, od krytyki, krytyki i jeszcze raz krytyki, a że się płakac chcialo...owszem, ale piszemy dalej.

pozdrawiam

Agnes

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Gosława Jest w tym wierszu autentyczność, szorstkość i piękno. Super.
    • Nie spodziewała się. Nie spodziewała się, i to absolutnie całkowicie - bądź też całkowicie absolutnie - że jej uczucie do niego przetrwa. Pomimo tego, że do chwili, kiedy zyskała pewność odnośnie do swoich doń uczuć, upłynął już długi czas - ponad rok. Ponad dwanaście miesięcy od chwili, kiedy nie dotrzymała danego mu słowa i znikła bez wyjaśnienia - zamiast przyjechać tak, jak obiecała.    Myślała o nim przez cały ten czas, to prawda. I było jej głupio przed samą sobą z powodu wtedy podjętej pod wpływem chwilowego impulsu decyzji. Było głupio nawet pomimo faktu, że przeżyta po aktórych krajach południowo-wschodniej i zachodniej Europy, a dokładniej po Grecji, Holandii, Słowenii, Albanii oraz Włoszech, w jaką wybrała się za namową bliskiej koleżanki i wraz z nią, była ekscytująca.  Chociaż zarazem fizycznie wyczerpująca - szczególnie na Rodos i w Atenach - przy sześciodniowym tygodniu pracy w tamtejszym upale, a jeszcze bardziej przy wylewnej emocjonalności mieszkańców.     - Od wspólnych z nim chwil - pomyślała po raz kolejny, słysząc znów po raz kolejny i znów od wspólnych znajomych - minął już tak długi czas. To naprawdę ponad rok, określiła trzema słowami tę kilkunastomiesieczną prawdę. Może przyjdzie, skoro dowiedział się, że wróciłam do pracy do miejsca, w którym poznaliśmy się, zamienić chociaż kilka słów. Chociaż przywitać się. Chociaż spojrzeć. Chciałabym - nie, nie chciałabym: chcę - go zobaczyć. Chcę usłyszeć. Chcę ujrzeć w jego oczach te chęci i te zamiary, o których wtedy zapewniał. Chcę usłyszeć w jego głosie te uczucia, które wtedy poczułam. I przed którymi...     - Wybaczysz mi? - pomyślałam po raz następny, nadal przepełniona wątpliwościami. - Nie wiem, czy ja sama wybaczyłabym ci, gdybyś to ty mnie zostawił.     Przyszedł.     - Chodź, poprzeszkadzam ci w pracy - powiedział jakby nigdy nic, z tym swoim - ale już nie takim samym - lekkim uśmiechem. Serce zabiło mi dwuznacznie. Z jednej strony radośnie na jego widok, z drugiej aspokojnie na widok tego, że uśmiecha się inaczej niż wtedy. Aspokojnie na tak właśnie odczutą świadomość, że on jest już innym człowiekiem. Że zmienił się, podobnie jak ja.     - Dajcie nam trochę czasu - zakończyłam swoją opowieść szefowej prośbą o dodatkową przerwę. - Odlicz mi ją - poprosiłam wiedząc doskonale, że to zrobi.     Usiedliśmy.     - Chcesz wrócić? - zaczął bez ogródek. - Jeśli tak, to pamiętaj: jeden błąd i po nas - nacisnął mnie spojrzeniem i tonem. Udałam całkowity spokój.     - Pozwól, że opowiem ci, co wydarzyło się u mnie przez ten czas - włożyłam awidocznie wysiłek, aby mój głos zabrzmiał swobodnie. I pierwsze, i drugie udanie wyszło mi łatwiej, niż sądziłam.     - Jestem już inną dziewczyną niż wtedy - uznałam wewnętrznie. - Na pewno mnie chcesz? - spytałam go niemo kolejnym spojrzeniem.     - Kontynuuj opowieść - poprosił, dodawszy "proszę" po krótkim odstępie. Poczułam, że celowo.     Opowiadałam, a on słuchał.    -  Muszę to wszystko poukładać - powiedziałam na zakończenie. - Sam teraz już wiesz, że to skomplikowane.     - Pomogę ci we wszystkim, w czym tylko będę mógł - obiecał.     Spojrzałam na niego, uśmiechając się. Do niego i do swoich uczuć.    - Bardzo cię lubię - zapewniłam go. - Ale małymi kroczkami będzie najlepiej...               *     *     *      Dwa dni później przysłał mi zdjęcie białego anturium w doniczce.      Gdańsk - Warszawa, 25. Października 2025   
    • @Gosława dodam jeszcze, i w taki elektryzujący pierwiastek, kobiecy :))))) 
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      @Dekaos Dondi ...przeczyć nie trzeba, gdyż jako drewno, cal za calem, stanie się wkrótce w piecu opałem.   Pozdrawiam z uśmiechem 

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...