chłopiec

[hjälte]

w jesienną noc obok domu
przechadza się chłopiec w koszuli
chłopiec jak kot dachowiec
bo idzie po nitce do szpuli

robią krok jego łapki zawzięte
chciwie się cieszy w ciemności
bo kłębek dosięgnie prędzej
niż słońce zawita na włości

ale słyszę że krok ma ciężki
i dyszy jakby go topić
to ktoś inny jak słyszę
ni to kot ni to mały chłopiec

tak się boję że słyszę wodospad
gdy woda kapie do kubła
a strach w moim wykonaniu
ma głowę wróbla

[Sztacheta]

Całkiem niespodziewany koniec wiersza, lubię być zaskakiwana, nawet tak abstrakcyjnie. Chociaż czasem miałam wrażenie, że obrazy powstawały do rymu, a nie rym do obrazów. Wiersz-sen, tak mi się kojarzy. Jednak trzy razy ''słyszę'' nie dodaje jemu uroku.

Sztacheta

[Waldemar Talar]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Faktycznie te trzy powtórzenia lekką kaleczą całość , ale nie aż tak by wiersza nie pochwalić .
Tak więc reasumując - podoba się ten chłopiec nie chłopiec .
pozd.

[Anna_Para]

Lekko kuleje. Jeśli sylabotonik - a jestem sama bardzo piosenkowa - trzeba wyrównać. Mam poza tym uwagę wobec logiki wypowiedzi: najpierw stąpa delikatnie, jak kot, potem piszesz, że stąpa ciężko! Ale nie jest źle. Nie myśl, że mi się nie podoba! Podobasia masz, proszę bardzo! Cieplutko, Para:)

Ps.bo kłębek dosięgnie... - raczej powinno być kłębka :)