Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Czy chodzi Ci o tą przebrzmiałą pieśń?

Jeszcze Polska nie zginęła,
Kiedy my żyjemy.
Co nam obca przemoc wzięła,
Szablą odbierzemy.

Marsz, marsz Dąbrowski,
Z ziemi włoskiej do Polski.
Za twoim przewodem
Złączym się z narodem.

Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę,
Będziem Polakami.
Dał nam przykład Bonaparte,
Jak zwyciężać mamy.

Marsz, marsz...

Jak Czarniecki do Poznania
Po szwedzkim zaborze,
Dla ojczyzny ratowania
Wrócim się przez morze.

Marsz, marsz...

Już tam ojciec do swej BASI
Mówi zapłakany —
Słuchaj jeno, pono nasi
Biją w tarabany.

--
pozdrawiam

P.S.
WiJa - jeśli Ci się nie podoba, jak wynika z komentarza, to bardzo proszę wal minus, zamiast plusa, ok? Inaczej odbieram to jakoś niezręcznie..
  • Odpowiedzi 42
  • Dodano
  • Ostatniej odpowiedzi

Top użytkownicy w tym temacie

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Komu automatycznie temu automatycznie, nie jestem zwolennikiem teorii człowieka jako automatu. Są różne filmy oniryczne. Przytoczenie pierwszego z brzegu dowodzi pewnej nieporadności w tym "skojarzeniowym automatyzmie".
Pan sam przerzuca pewne argumenty - w innym wątku (pod wierszem p. Doroty Jabłońskiej), na który tam Pana ostatni komentarz odpowiem w następnej kolejności.
Komentarze do "dzieł" to sprawa stara. Tak jak fikcyjne recenzje, fikcyjne książki itp.
Kierkegaard, którego Pan zna jak widzę, napisał np. Przedmowy (same przedmowy do czegoś; tego czegoś, co do którego pisał przedmowy nie napisał; dlaczego ograniczał się do przedmów, uzasadniał).
Dziękuję za uwagi.

pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ech Panie Marat;)
Sam tytuł wiersza juz go z gory skazuje na niepowodzenie-to po pierwsze;)Zauwazyłam,że ma Pan tendencje nie tylko do obszernych wierszy, ale i wątków które Pan zaklada.Ja proponuje ten wiersz,, wycisnąć'' i zastanowić się nad sensem przekazu...
Wyszła z tego jakaś obrazkowa historyjka.A ten autokomentarz?Jest zupełnie zbędny,poprzez coś takiego narzuca Pan czytelnikowi drogę ,która ma podążać...to jakas autointerpretacja...pozdr.
Opublikowano

Bernadetta1.

Dziękuję za opinię, zapewne słuszną, gdyż w większości.

Co do historyjek obrazkowych, proszę nie podążać tą drogą:

www.oceansbridge.com/paintings/artists/masters/big/b/bruegel/pieter_e/11/01parabl_painting.jpg

pozdrawiam

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Oj, hermetycznie - źle. "Kawa na ławę" - też źle.
To bardziej impresja niż myśl.

Proszę płakać tylko ze szczęścia !

pozdrawiam :)

tak, tak, rodzaj połezji o przestrzeni iście onirycznej! :))))))))

Maracie, jesteś jak Teatr Rozmaitości! Rozmowa z Tobą to urzekające przeżycie. Nie mam wątpliwości, że gdybyś włożył nieco pracy w pisanie wiersza - byłby świetny. Zachęcam do większego zaangażowania, ostrożności w żonglerce słowem, precyzji i oszczędności w wypowiedzi.

Pozdrawiam najserdeczniej :)
Opublikowano

całuję ją w pąsowe usta.
Trwa to wieczność i nie mogę się oderwać,
trwa to chwilę, w jej połowie jestem już daleko.

brak mi czasu, ale wrócę.
wiersz ciekawy, lubię wojenkę, ale to przecież tylko sen :)

serdecznie pozdrawiam - Jola.

p.s.

wybieram obóz dla uchodźców... czyli wyprawa na grzybki - będę wieczorem, przejrzę linki.

Opublikowano

Tylko sen albo aż sen..

A słyszała Pani o OBE?

Pod koniec tego fragmentu filmu

www.youtube.com/watch?v=5Ni4_XAZ-as

chłopak wypowiada się o wizji wojennej podczas świadomego snu (lucid dream)/Obe
(Out of Body experience)
Chociaż..już nie pamiętam - czy to wspomnienie czy podczas LD (w każdym razie film dotyczy generalnie zjawiska OBE)

(jakość słaba, bo sieciowa..)

Opublikowano

"Komu automatycznie temu automatycznie, nie jestem zwolennikiem teorii człowieka jako automatu. Są różne filmy oniryczne. Przytoczenie pierwszego z brzegu dowodzi pewnej nieporadności w tym "skojarzeniowym automatyzmie".

Marat Dakunin

- w pańskiej wypowiedzi jest wyraźna chęć dyskredytowania rozmówcy, dorobienia mu gęby co jest odwracaniem kota ogonem, bo to pańska gęba literacka nosi znamiona nieporadności, gdyż zdradza usilną chęć promowania się nie własną twórczością literacką lecz nagannym intencjonalnie rezonowaniem i punktowaniem rozmówców. Skutkiem jest - jak widać po komentarzach pod pańskimi wystąpieniami - właśnie punktowanie pana. Kto mieczem wojuje...Jeśli ma pan swojego rozmówcę za zimiora, prymitywa i daje mu to pan odczuć - to czego się pan spodziewa? Albo pan zrezygnuje w wykazania swojej wyższości, co zdradza jakieś kompleksy i niedojrzałość - albo doceni pan chęć pochylenia się nad jego propozycjami artystycznymi i przyjmie w dobrej wierze uwagi czytelnika, odnosząc się do samych uwag, nie do Osoby, na którą przerzuca pan własne wady. Cóż, czasem sytuacja zmusza nas do wychowywania się, aby tym przyjemniej można było ze sobą sąsiadować, nawet na forum wirtualnym.

ps.; z czego pan wywnioskował, że jestem zwolennikiem teorii człowieka jako automatu? Nie jestem zwolennikiem jakichkolwiek teorii o człowieku i nie tworzę własnych; choć zapoznaję się z teoriami innych - nie przypisuję też nikomu, na podstawie jego luźnych refleksji poglądów, które tylko mi się narzucają jako słuchaczowi czy czytelnikowi, jeśli wypowiadający się czy piszący sam się nie opowie za zwolennika tych poglądów; rzetelność obowiązuje wszędzie, a zwłaszcza we wnioskowaniu - logikę zalicza się na pierwszym roku studiów jako podstawę poprawnego rozumowania, inaczej cała nauka idzie w las a para w gwizdek...jak na rzeczonym przykładzie;
J.S

Opublikowano

Cieszę się, że odwołuje się Pan do rzetelności. I proszę się tego trzymać.
Ma Pan prawo widzieć to tak jak Pan opisał, ja mam prawo widzieć to dokładnie odwrotnie.
Dalsze przepychanki tego typu uważam za przelewanie z pustego w próżne.
Obaj jak widzę lubimy się - nawzajem - pouczać. Kto ma do tego większe prawo i komu to lepiej wychodzi, nie mam już oceniać. Myślę, że jak powsciągnie Pan troszkę emocje, które przebijają z tego co Pan pisze dość wyraźnie jednak, będzie ok. Dziękuję za komentarz.

pozdrawiam

P.S.
Ja przynajmniej nie kieruję moich rozmówców do psychiatrów chwaląc się jednocześnie
dystansem i poczuciem humoru

www.poezja.org/debiuty/viewtopic.php?id=109625#dol

No i jak z tą Pana dojrzałością? :)

I proszę mnie nie uczyć logiki, jeśli uczył się pan jej z Aleksandra Bocheńskiego miast z JM Bocheńskiego, świetnego logika, to ...

Opublikowano

P.S.

Normalnie bym tego nie zrobił, czyli nie przytoczył (bo to argument ad hominem) tego co , gdzieś, kiedyś Pan pisał.
Ale - ponieważ to Pan stosuje ad personam i ad hominem do mnie - i co ciekawe, odwraca - pisząc że ja to czynię - to rzetelność nakazuje mi wypunktować Pana w ten, mało jednak szlachetny, sposób. Mam nadzieję, że to ostatni raz gdy muszę dać Panu po łapkach, bo polubiłem Pana.

pozdrawiam

Opublikowano

Pan Marat Dakunin.;
ach!
jakąż pan czerpie szkolniacką, bo płaską satysfakcję w przyłapaniu mnie na rzeczowym błędzie, a przecież w dyskusji pod wierszem Doroty Jabłońskiej napisałem był:
"ps.
- co samych lektur...hmmm, w moim wieku mam ich za sobą tysiące, ale nigdy nie mam pewności, czy czytając doczytałem się i gubią mi się wątki, terminy, osoby, nie z racji sklerozy, raczej z nadmiaru lektury, więc ciągle na nowo sprawdzam własną na ten temat wiedzę i tak w kółko Macieju...
";
więcej - mój profesor z gramatyki opisowej na UJ, Strutyński, od wielu lat już na emeryturze (autor merytorycznych podręczników) sam przyznawał się, że choć uczy gramatyki - sam jest skołowany i bezradny i często zagląda do słownika ortograficznego, wykazując tym samym, że ma świadomość o własnej omylności -
- kiedy Pan to zrozumie i oswoi, to znaczy nauczy się dawać samemu sobie "po łapkach" za zadufanie, stanie się Pan normalny, zwyczajny i strawny jako rozmówca;
kiedyś popisy przed ciociami się kończą - zaczyna się odpowiedzialność za słowa i opinie, na własny rachunek, wyłącznie na własny....
J.S

Opublikowano

Ps 2.;

- wracając do meritum, czyli samego wiersza - jestem przekonany że ma Pan świadomość schematyzmu w obrazowaniu, więcej - że świadomie zastosował Pan taką a nie inną kompozycję wiersza a ta świadomość w realizacji utworu nie pozwala mi na minusowanie, gdyż postawa artystyczna w zasadzie na tym się zasadza - na świadomym narzuceniu ram i srodków dla realizacji celów;
tej świadomości na orgu jest niewiele, a ten element wybija się pozytywnie na tle kompozycyjnego chaosu sporej ilości zamieszczonych na portalu tekstów;
szkoda jedynie, że rozpoczął pan tak banalnie (od truskawek) i tak nijako zawiesił - bez pointy - swój utwór;
dlatego potraktowałbym go, na pana miejscu, warsztatowo - i poczekał na jakiś pomysł i konkretyzację refleksyjną, aby same obrazy zawisły we właściwym intelligibilnie miejscu;

J.S

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Czy chodzi Ci o tą przebrzmiałą pieśń?

Jeszcze Polska nie zginęła,
Kiedy my żyjemy.
Co nam obca przemoc wzięła,
Szablą odbierzemy.

Marsz, marsz Dąbrowski,
Z ziemi włoskiej do Polski.
Za twoim przewodem
Złączym się z narodem.

Przejdziem Wisłę, przejdziem Wartę,
Będziem Polakami.
Dał nam przykład Bonaparte,
Jak zwyciężać mamy.

Marsz, marsz...

Jak Czarniecki do Poznania
Po szwedzkim zaborze,
Dla ojczyzny ratowania
Wrócim się przez morze.

Marsz, marsz...

Już tam ojciec do swej BASI
Mówi zapłakany —
Słuchaj jeno, pono nasi
Biją w tarabany.

--
pozdrawiam

P.S.
WiJa - jeśli Ci się nie podoba, jak wynika z komentarza, to bardzo proszę wal minus, zamiast plusa, ok? Inaczej odbieram to jakoś niezręcznie..
Nie ma idealnego człowieka, i nie ma idealnego wiersza, przynajmniej dla wszystkich ludzi. I wiersz ten więc, jak najbardziej nie zasługuje na przeniesienie z Zetki, dlatego to wyraziłem plusem. Zresztą, jak się tak bardzo uprzeć, to jakiemu to wierszowi nie można zarzucić, jak nie jedno, to drugie. Mogę tylko powiedzieć, że ja się wcale tak bardzo nie upieram (przynajmniej jak sam mniemam).
Oczywiście, że przebrzmiałą pieśnią jest pieśń, ale tylko, jako wykorzystanie tego, co nienowe, acz jak mówiłem, przynajmniej w tym wypadku wielowymiarowo uzasadnione, a choćby dla porównania właśnie z hymnem.
Nie mówię, o tym jak dobrze, czy źle, z czegoś po części się korzysta (i zawsze chyba będzie korzystało, bo ciągłość /przynajmniej z dobrym/ zobowiązuje /nawet jeżeli człowiek na błędach też się uczy/). Ale niebezpieczeństwo, tkwi w tym, że (co sam chyba ostatnio, Maracie przytaczałeś) „pierwszy, który porównał kobietę do kwiatu, był…”, ale tak daleko nie ma chyba co sięgać. Bo gdybym w ogóle kwestionował stare pomysły i formy, musiałbym wtedy zakwestionować np. używanie dziś sonetu, czy trawestacje wierszy, itp., itd. Chodzi po prostu o to, żeby z wiersza przebijały się - autentyczność i artyzm, żeby wiersz był jak najbardziej wymowny, a jak najmniej wtórny. Nic więcej, tzn. reszta (czyli wszystko) jest kwestią umiejętności i talentu (nie ujmując nic pracowitości). Czego, jak nie jednego, to drugiego, na pewno Ci, Maracie nie brakuje, a kto wie, czy nie jednego i drugiego, ale nie od razu Kraków zbudowano. Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie czerpię satysfakcji, ale nie jestem też idealny. Nie wróciłbym do tego, gdyby nie chciał Pan uczyć mnie logiki.
Po łapach daję sobie bardzo często, czasem jednak mam za szybki refleks i nie trafiam.
Co do popisów przed ciociami - mam to odnieść do siebie?
A niech tam już będzie..
Tylko kogo Pan tutaj nazywa ciocią?
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Nie zależy mi na pozytywnych komentarzach, zależy mi na zrozumieniu i widzę, że teraz jest trochę lepiej. Dziękuję za to.

1. Tak więc zgadzamy się, że świadomość wyklucza w pewnym sensie naiwność.
2. Rozpocząłem od truskawek, bo jadłem wtedy (w nocy) truskawki. Nic nie poradzę na ten smutny i banalny fakt :)
3. Wg mnie tam nie potrzeba pointy bo to jest w jakimś sensie historyczne koło,
mówiąc inaczej: pointa musiałaby wyjść poza koło. Chciałbym żebyśmy, jako naród,
dorobili się jakiś poważnych point, ale jak wiadomo z historii, różnie z tym bywa..

pozdrawiam

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się



  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Omagamoga   Wiersz wydaje się być zapisem potrzeby psychicznej- potrzeby mgły zamiast ostrości, zawieszenia zamiast działania, ciszy zamiast bodźców. To bardzo współczesne pragnienie w świecie, który ciągle coś wymaga. Podoba mi się.    Świetna grafika - upiorne  bagno i gęsta mgła. :)   
    • @huzarc To niezwykły wiersz, trudny, gęsty, filozoficzny, balansujący na granicy języka i doświadczenia. Świetne jest zakończenie, bo sam wiersz staje się przykładem tego, co opisuje.
    • (Proza konceptualna)     Można powiedzieć, że każdy nosi w sobie wrodzone umiejętności: chodzenie na czworaka, skakanie w miejscu albo na odległość; to samo latanie między drzewami, obok pływania i nurkowania w wodzie. Z tej wielogatunkowości nauczono nas chodzić po słońcu i trwać jak nieloty w surowym życiu, przez zdegradowany zbiór wartości, mający chronić ludzkie istnienie w dekalogu ogrodu.   Mimo że większość jest świadkiem pomarszczonych ciał od popiołu, nadal parzy wojny z pokojem w smaku kawy, łypiąc oczyma dla zarobku, aby przetrwać dzięki koszonym trawom z braku empatii do innych żyjątek na Ziemi — Punkt pierwszy w akupunkturze: ,,Nie będziesz miał bogów cudzych przede Mną.”   *** Ogień zapoczątkował ciepło, gdy enta @ odkryła, jak wzniecić z iskry, podskakując w „hu hu hu” z nabytego doświadczenia, tuż po oderwaniu dłoni od ziemi, by inne mogły poznawać trzaskanie kamienia o kamień. Tak gaszenie go w zarodku deszczem było czymś naturalnym — kiedy silny wiatr wiał —, żeby chronić przed spaleniem prawdziwy dom. Wkrótce został przejęty z całym dobytkiem przez inną gawiedź małp, rzekomo bardziej ucywilizowaną, mającą jedynie brak szacunku z niewiedzy; źle wykorzystała zasoby ognia. Drugi punkt w akupunturze — ,,Nie będziesz brał imienia Pana Boga twego nadaremno.”   *** Oderwanie się od gazu codziennego pośpiechu daje czas na odpoczynek w spowolnionym rytmie, nienarzucanym przez systemowe wskazówki zegara, w których nie usłyszysz jego prawdziwego tykania... Trzeci punkt akupunktury — ,,Pamiętaj, abyś dzień święty święcił.”   *** Nie traktuj starszego pokolenia, jakby było tylko wydaleniem przeszłości, które podcierasz papierem. Ono zna lepiej twoje pieluchy; pomogło zasypywać odparzenia swoją miłością, za pomocą mąki zero i ''gorbaczówką'' na wszy. Żebyś więcej nie używał paznokci do zabijania — bo o tym rzecze doświadczenie, któremu należy się wdzięczność. Zapytaj rodziców albo starszych, może coś pamiętają... Czwarty punkt akupunktury — ,,Czcij ojca swego i matkę swoją.”   *** Dziecko! Dopóki rodzice i ich dziadkowie i babcie będą podnosić z raczkowania, zarażą cię tylko dobrocią, przekazywaną dotykiem rączek, aż zaczniesz z radości sam klaskać dzięki ciepłej empatii — poznając dalsze szczepienie miłości, jeszcze w czystej karcie, odwzorowującej instynkt samozachowczy. Wystawi Cię na próbę bólu, kiedy w piaskownicy podczas zabawy łopatką jakaś pszczoła albo osa użądli ciebie; jedno poleci z płaczem, drugie zdąży klasnąć, by pochwalić się — „Patrzcie, patrzcie, mam jakąś wibrującą violonczelę" (tak pamiętam) — Dziecko! Trzymaj chusteczkę: „nie potrzebuję, włożę ją do zimnego piasku." Potem doszła akcja z fontanną — pierwsza klinika* wśród rybek i późniejszy strach przed jakąkolwiek kąpielą. W późniejszym czasie musiałem się zmierzyć z innymi, lecz wśród dzieci, które deptały mrowiska, klaskały w motyle; czułem ból w krzyku i zacząłem instynktownie klaskać dzieciom w uszy. Po tym akcie uciekłem ze szkoły na łąkę. Tam poznawałem prawdziwą biologię kwiatów, w towarzystwie motyli i bzyków. Nie wiem tylko, dlaczego wtedy się rozpłakałem (wspomnienia wróciły). Patrzę na podeszwy butów, obserwując bieżnik — a dokładnie między jego szczelinami czuję i słyszę życie, które warto uratować; niestety reszcie, która nie była w labiryncie, muszę winą jakoś odkupić swój czyn. Piąty punkt akupunktury — „Nie zabijaj.”   *** Nie chodzi tylko o obrączki nakładane na palce, by utrwalać każdy związek wygrawerowanym złotem. Raczej, z obowiązku przejścia drogi na złe i dobre, budulcem relacji patrząc w swoje zaufanie. Kiedy gołębie przekazują wolność gruchaniem przestrzeni prosto z lotniska busolą, jako balsam nadziei, rozwijający pergaminy skrzydeł. Nie żałujcie abstrakcji w życiu swoich kopert. Tylko tak rozbudzicie intranet. Radyjko zacznie działać na korzyść prawdziwego bogactwa, jakim była i jest miłość! Szósty punkt akupunktury — ,,Nie cudzołóż.”   *** Komórką spójrzcie w społeczeństwie na postępującą gangrenę kurtuazji. W osoczach badajcie wirus; pozwólcie, niech koroną wejdzie jej gorączką w zmysły, i znajdzie słaby punkt. Złapcie moment temperatury, aby nie kraść gwałtem stopni Celsjusza. Poznajcie maskownice ciemnej energii. Ścieżką cudzej własności jest pamięć wody — otworzy pracą oczy dla innych ludzi. Siódmy punkt akupunktury — ,,Nie kradnij.”   *** Ciężko jest pisać o prawdzie, kiedy ktoś upomina się o pożyczone pieniądze — wrodzona systemowa pułapka, manipulująca krew —, jednak z drugiej strony, jak ktoś daje chleb i picie: problem nie istnieje... Ósmy punkt akupunktury — ,,Nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.”   *** Jeśli będziesz patrzeć na kobietę niczym na jabłuszko między skalą orogenez, zgubisz serce dla Marsa. Zmienisz planetę Wenus — inna okaże się wybranką dla podtrzymywania ego twojej wojny. Dziewiąty punkt akupunktury — ,,Nie pożądaj żony bliźniego swego.” *** Nawet, jeśli jesteś sam i obserwujesz, jak inna para rąk trzyma splotem miłość. Skup się na jej pierwiastku — męskim i żeńskim nie zadrość, tylko złącz i kochaj tak, jakby była pierwszą obrączką gołębi. Dziesiąty punkt akupunktury — ,,Ani żadnej rzeczy, która jego jest.” ____________________________________ Legenda: * — śmierć kliniczna   _______________________________________    
    • Apetytu nuty te - pa.    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...