Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

chciałabym by zabrał mnie
kwiatek omdlały i senny
ten pan z brzuszkiem
i z zarostem na klatce
lecz czy potrafi
dochować wierności

czy jego serce
kiedyś było po lewej stronie
że to milczenie

może kiedyś bardzo krótko
byliśmy jak brat i siostra

jestem zmęczona
nie będę nigdy piękna
ale może wyładnieję
gdy się po ludzku mną
zaopiekuje czyli będzie

wyszukuję te chwile najmilsze
bo kocham
wciąż wołam jak zza krat
echo odbija bezradnością
więc nadal nie mam
jak nam pomóc

ten świat głupieje
na punkcie zysku i plastiku
na coraz to gorsze się zmienia

jesteś gdzieś ojczyzno


Proszę się ze mnie nie śmiać,
gdyż to tutaj popłynęłam w siną dal
i pozwoliłam sobie tak od serca kilka słów
wyrazić, rękę do siebie wyciągając
pomarzyć, ale nie wiem na ile utrzymując w wodzach
fantazję

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Bardzo dziękuję za dobre i miłe słowa. Taka aprobata pomaga utrzymać się
w pozytywie myślenia. Ogranicza niestety niewiedza oraz niemożność
pytania i odpowiadania sobie nawzajem o nurtujących nas myślach,
skąd się dokładnie biorą, a także brak zaufanych dróg porozumienia i pojednania.

Pozdrawiam serdecznie
Opublikowano

Fly, zgadzam się z Waldkiem i podpisuję pod Jego komentarzem. Nie proś o nieśmianie się z Twojej poezji, bo piszesz dobre, przemyślane teksty a ten emanuje taką olbrzymią szczerością. Forma zdaje się być wtedy drugorzędna. Pozdrawiam. J. :)

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To dobrze, że też tak myślisz Leokadio:)))/ciekawi mnie skąd
to wyczaśnięte?Leokadia/. Może na chwilę, może nie na chwilę
rzeczywiście, a póki co od zadługiego czytania trochę jakby
w stresie boli mnie głowa i pojawia się tęsknota, jak melancholia.
Pozdrawiam serdecznie i dziękuję za czytanie.
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Tak, oczywiście zauważyłam. To wszystko zmierza do tego, że nici porozumienia
buduje się bardzo trudno i trzeba bardzo chcieć, ale wcześniej wiedzieć
dobrze, ze też bardzo się tego porozumienia chce, by cokolwiek zmienić, poprawić.
To z kolei wymaga uzmysłowienia sobie i przypomnienia, jak przyznania się
błędów.Mam tu na myśli akurat dążenie za wszelką cenę do przewagi
za pomocą oszukiwania, bazowania na miernych środkach wartości, jak również
na malwersacjach/poza plecami/, zamiast dążenia i wyznaczenia celu jakiegoś kompromisu
Jednak to wszystko o czym wspomniałam wcześniej by ruszyć z miejsca wymaga
niekiedy tego najważniejszego poczucia bezpieczeństwa, jak ciepła, łagodności
i zaniechania wszelkiej pogardy dla pokrzywdzonych w ten sposób itp. ale też
i przez nieumiejętność i fałszywe działania narzucania co jest dobre, a co złe.
Przecież mnóstwo ludzi, jak sądzę tak myśli, to dlaczego tak nie postępuje.
Dla mnie najważniejsze właśnie dlatego, jest to o czym napisałam w wierszu.

Pozdrawiam bardzo serdecznie
dziękuję za czytanie i chęć zrozumienia
Opublikowano

Dziękuję, dobrze zrozumiałeś mój wiersz
i ten fragment o tym świadczy.
Zachowam dla siebie to co w sercu,
bowiem można domyślać się, gdzie jest to
jeszcze najważniejsze w tym moim wierszu
:))) a namowy typu zostaw, poznaj
itp. na niewiele się zdadzą.
Wald. to skrót?

Pozdrawiam serdecznie

Opublikowano

... dlaczego ja nie mam zarostu na klacie :))) ...się zastanawiam nad tym odkąd pamiętam :))...najbardziej do mnie przemawia " przesłanie " ostatnich wersów
" ten świat głupieje
na punkcie zysku i plastiku
na coraz to gorsze się zmienia

jesteś gdzieś ojczyzno "
.....świat zbudowanny z marzeń innych ...z marzeń o kasie .....ta ...a pozytywne marzenia,
" takie od serca " , to potęga ....pozdrawiam :))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To chyba, jak każdy nick-umysł, który kiedy buntuje się i stara się usilnie coś sobie zbudować na przeciw oklicznościom. To trudne i pełne takich małych ściesnionych
tajemnic- bynajmniej nie chodzi o muchę - to tylko wynik zbiegu okoliczności ;)zresztą poniekąd myśl robi się przydatna i sadzę, że bardzo pozytywna wbrew ogólnej opinii.
Tak mi przyszło do głowy, choć zresztą nie tylko mnie tutaj :)), jako taki pomysł wynikowy.
Ponadto zanim napisałam swój nick, kompletnie zapomniałam, że to może być również z ang. mucha.Tajemnice i nauka niezbadane. Instynkt kobiecy też jest istotny w znalezieniu się.
A twój nick cały to twoje imię i nazwisko?
Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dzięki za komentarz. A co do twoich zastanawiań, to jeśli jesteś mężczyzną, to się
nie martw, ponieważ może to było tak, że w twoim pokoleniu lub rodziców
byłeś niedożywiony np. lub też kazano się za bardzo depilować i osobnikom
płci męskiej, a może wystąpiło jakieś zahamowanie ze względów psychicznych
zewnętrznych i jakieś jeszcze inne zdarzenia, o których sam nie jesteś w stanie
stwierdzić. Co do plastiku itp. dobrze rozumiesz sprzeciwienie się temu
i posiadanie zdrowych normalnych marzeń, jak ojczyzna właśnie.

Pozdrawiam
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dzięki za komentarz. A co do twoich zastanawiań, to jeśli jesteś mężczyzną, to się
nie martw, ponieważ może to było tak, że w twoim pokoleniu lub rodziców
byłeś niedożywiony np. lub też kazano się za bardzo depilować i osobnikom
płci męskiej, a może wystąpiło jakieś zahamowanie ze względów psychicznych
zewnętrznych i jakieś jeszcze inne zdarzenia, o których sam nie jesteś w stanie
stwierdzić. Co do plastiku itp. dobrze rozumiesz sprzeciwienie się temu
i posiadanie zdrowych normalnych marzeń, jak ojczyzna właśnie.

Pozdrawiam
...dzięki za konwergencyjne przemyslenia , to miłe ....pozdrawiam :)))
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Dzięki za komentarz. A co do twoich zastanawiań, to jeśli jesteś mężczyzną, to się
nie martw, ponieważ może to było tak, że w twoim pokoleniu lub rodziców
byłeś niedożywiony np. lub też kazano się za bardzo depilować i osobnikom
płci męskiej, a może wystąpiło jakieś zahamowanie ze względów psychicznych
zewnętrznych i jakieś jeszcze inne zdarzenia, o których sam nie jesteś w stanie
stwierdzić. Co do plastiku itp. dobrze rozumiesz sprzeciwienie się temu
i posiadanie zdrowych normalnych marzeń, jak ojczyzna właśnie.

Pozdrawiam


...dzięki za konwergencyjne przemyslenia , to miłe ....pozdrawiam :)))

Bardzo proszę, mam nadzieję że teraz odpowiesz sobie na wiele
pytań sam, jeśli takowe masz. To taki kluczyk, kto co chciał i dlaczego,
kto kogo naprawdę odwiedził i dlaczego dziwnie nie trafił :))
i jak ktoś jakoś mógł przetrwać, a kto potem głupiał i się poddawał, itd. kto czego najbardziej chce i czym i jakimi podstępami. Zanikiem podstawowej
odporności człowieka? To ja biorę za darmo teraz ciepło:)
Ech te ksiażki .... Ciekawe, gdzie moja na stoliku :)).
Czas poodkręcać i znaleźć myśl wspólną.
Pozdrawiam serdecznie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



To chyba, jak każdy nick-umysł, który kiedy buntuje się i stara się usilnie coś sobie zbudować na przeciw oklicznościom. To trudne i pełne takich małych ściesnionych
tajemnic- bynajmniej nie chodzi o muchę - to tylko wynik zbiegu okoliczności ;)zresztą poniekąd myśl robi się przydatna i sadzę, że bardzo pozytywna wbrew ogólnej opinii.
Tak mi przyszło do głowy, choć zresztą nie tylko mnie tutaj :)), jako taki pomysł wynikowy.
Ponadto zanim napisałam swój nick, kompletnie zapomniałam, że to może być również z ang. mucha.Tajemnice i nauka niezbadane. Instynkt kobiecy też jest istotny w znalezieniu się.
A twój nick cały to twoje imię i nazwisko?
Pozdrawiam


Dziękuję za tak wyczerpującą odpowiedź na moje pytanie w związku z Twoim nickiem. Wiem teraz o Tobie Eliko znacznie więcej. Zdaję sobie bardziej sprawę, jak zawiłymi ścieżkami musiała podążać Twoja myśl, by odnaleźć ten najodpowiedniejszy (właściwy) nick dla Ciebie. Przydał się do tego język angielski, ale przede wszystkim zadziałała tajemnica oraz instynkt kobiecy.
Ach te skomplikowane istoty zwane kobietami!

W moim przypadku spraw jest prosta. Mój nick to moje imię i nazwisko.

Przyjaźnie – Wald.

Dziekuję, za miłe współczucie Waldemarze. Może zawiłymi zbyt, ale to trudne i cóż pewnie nie jednej mnie. Szkoda mówić, już sama nie wiem. Za którymś razem coraz trudniej po prostu. Mimo że, wcale nie... itd
Pozdrawiam serdecznie
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




...dzięki za konwergencyjne przemyslenia , to miłe ....pozdrawiam :)))

Bardzo proszę, mam nadzieję że teraz odpowiesz sobie na wiele
pytań sam, jeśli takowe masz. To taki kluczyk, kto co chciał i dlaczego,
kto kogo naprawdę odwiedził i dlaczego dziwnie nie trafił :))
i jak ktoś jakoś mógł przetrwać, a kto potem głupiał i się poddawał, itd. kto czego najbardziej chce i czym i jakimi podstępami. Zanikiem podstawowej
odporności człowieka? To ja biorę za darmo teraz ciepło:)
Ech te ksiażki .... Ciekawe, gdzie moja na stoliku :)).
Czas poodkręcać i znaleźć myśl wspólną.
Pozdrawiam serdecznie
....jedyna wspólna jaka mi natenczas do głowy wlata :)))
www.youtube.com/watch?v=0I9q1wo3ZxE

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Dekaos Dondi  a potem ktoś głowę kata zetnie  
    • @Nata_Kruk musi być szalony, bo czasem jestem szalona dzięki   @Kwiatuszek dzięki
    • @Natuskaa    "(...) To, co długo dojrzewa, bywa śmieszne i niedocenione (...)".     Rozumiem, że masz na myśli innych ludzi. Bo na podstawie już tylko "Późnego owocu" można wysnuć wniosek, że owoce adojrzałe bynajmniej Cię śmieszą.     Pozdrowienia. ;))*    
    • ... będzie zacząć tradycyjnie - czyli od początku. Prawda? Zaczynam więc.     Nastolatkiem będąc, przeczytałem - nazwijmy tę książkę powieścią historyczną - "Królestwo złotych łez" Zenona Kosidowskiego. W tamtych latach nie myślałem o przyszłych celach-marzeniach, w dużej mierze dlatego, że tyżwcieleniowi rodzice nie używali tego pojęcia - w każdym razie nie podczas rozmów ze mną. Zresztą w późniejszych latach okazało się, że pomimo kształtowania mnie, celowego przecież, także poprzez czytanie książek najrozmaitszych treści, w tym o czarodziejach i czarach - jak "Mój Przyjaciel Pan Leakey" i o podróżach naprawdę dalekich - jak "Dwadzieścia tysięcy mil podmorskiej żeglugi" jako osoby myślącej azależnie i o otwartym umyśle, marzycielskiej i odstającej od otaczającego świata - mieli zbyt mało zrozumienia dla mnie jako kogoś, kogo intelektualnie ukształtowali właśnie takim, jak pięć linijek wyżej określiłem.     Minęły lata. Przestałem być nastolatkiem, osiągnąwszy "osiemnastkę" i zdawszy maturę. Minęły i kolejne: częściowo przestudiowane, częściowo przepracowane; te ostatnie, w liczbie ponad dziesięciu, w UK i w Królestwie Niderlandów. Czas na realizację marzeń zaczął zazębiać się z tymi ostatnimi w sposób coraz bardziej widoczny - czy też wyraźny - gdy ni stąd, ni zowąd i nie namówiony zacząłem pisać książki. Pierwszą w roku dwa tysiące osiemnastym, następne w kolejnych latach: dwutomową powieść i dwa zbiory opowiadań. Powoli zbliża się czas na tomik poezji, jako że wierszy "popełniłem" w latach studenckich i po~ - co najmniej kilkadziesiąt. W sam raz na wyżej wymieniony.     Zaraz - Czytelniku, już widzę oczami wyobraźni, a może ducha, jak zadajesz to pytanie - a co z podróżnymi marzeniami? One zazębiły się z zamieszkiwaniem w Niderlandach, wiodąc mnie raz tu, raz tam. Do Brazylii, Egiptu, Maroka, Rosji, Sri-Lanki i Tunezji, a po pożegnaniu z Holandią do Tajlandii i do Peru (gdzie Autor obecnie przebywa) oraz do Boliwii (dokąd uda się wkrótce). Zazębiły się też z twórczością,  jako że "Inne spojrzenie" oraz powstałe później opowiadania zostały napisane również w odwiedzonych krajach. Mało  tego. Zazębiły się także, połączyły bądź wymieszały również z duchową refleksją Autora, któraż zawiodła jego osobę do Ameryki Południowej, potem na jedną z wyspę-klejnot Oceanu Indyjskiego, wreszcie znów na wskazany przed chwilą kontynent.     Tak więc... wcześniej Doświadczenie Wielkiej Piramidy, po nim Pobyt na Wyspie Narodzin Buddy, teraz Machu Picchu. Marzę. Osiągam cele. Zataczam koło czy zmierzam naprzód? A może to jedno i to samo? Bo czy istnieje rozwój bez spoglądania w przeszłość?     Stałem wczoraj wśród tego, co pozostało z Machu Picchu: pośród murów, ścian i tarasów. W sferze tętniącej wciąż,  wyczuwalnej i żywej energii związanych arozerwalnie z przyrodą ludzi, którzy tam i wtedy przeżywali swoje kolejne wcielenia - najprawdopodobniej w pełni świadomie. Dwudziestego pierwszego dnia Września, dnia kosmicznej i energetycznej koniunkcji. Dnia zakończenia cyklu. Wreszcie dnia związanego z datą urodzin osoby wciąż dla mnie istotnej. Czy to nie cudowne, jak daty potrafią zbiegać się ze sobą, pokazując energetyczny - i duchowy zarazem - charakter czasu?     Jeden z kamieni, dotkniętych w określony sposób za radą przewodnika Jorge'a - dlaczego wybrałem właśnie ten? - milczał przez moment. Potem wybuchł ogniem, następnie mrokiem, wrzącym wieloma niezrozumiałymi głosami. Jorge powiedział, że otworzyłem portal. Przez oczywistość nie doradził ostrożności...    Wspomniana uprzednio ważna dla mnie osoba wiąże się ściśle z kolejnym Doświadczeniem. Dzisiejszym.    Saqsaywaman. Kolejna pozostałość wysiłku dusz, zamieszkujących tam i wtedy ciała, przynależne do społeczności, zwane Inkami. Kolejne mury i tarasy w kolejnym polu energii. Kolejny głaz, wybuchający wewnętrznym niepokojem i konfliktem oraz emocjonalnym rozedrganiem osoby dopiero co nadmienionej. Czy owo Doświadczenie nie świadczy dobitnie, że dla osobowej energii nie istnieją geograficzne granice? Że można nawiązać kontakt, poczuć fragment czyjegoś duchowego ja, będąc samemu tysiące kilometrów dalej, w innym kraju innego kontynentu?    Wreszcie kolejny kamień, i tu znów pytanie - dlaczego ten? Dlaczego odezwał się z zaproszeniem ów właśnie, podczas gdy trzy poprzednie powiedziały: "To nie ja, idź dalej"? Czyżby czekał ze swoją energią i ze swoim przekazem właśnie na mnie? Z trzema, tylko i aż, słowami: "Władza. Potęga. Pokora."?    Znów kolejne spełnione marzenie, możliwe do realizacji wskutek uprzedniego zbiegnięcia się życiowych okoliczności, dało mi do myślenia.    Zdaję sobie sprawę, że powyższy tekst, jako osobisty, jest trudny w odbiorze. Ale przecież wolno mi sparafrazować zdanie pewnego Mędrca słowami: "Kto ma oczy do czytania, niechaj czyta." Bo przecież z pełną świadomością "Com napisał, napisałem" - że powtórzę stwierdzenie kolejnej uwiecznionej w Historii osoby.       Cusco, 22. Września 2025       
    • @lena2_ Leno, tak pięknie to ujęłaś… Słońce w zenicie nie rzuca cienia, tak jak serce pełne światła nie daje miejsca ciemności. To obraz dobroci, która potrafi rozświetlić wszystko wokół. Twój wiersz jest jak promień, zabieram go pod poduszkę :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...