Na pustyni życia

[Adam Niż]

na pustyni życia
jesteś tylko Ty
wszędzie wokół piasek
ale to nie Ty
wchodzi Ci do oczu
nos zatyka Ci
szukaj cienia pod drzewami
wody szukaj
ona daje życie

w slońcu widac prawdę
prawda także może
zabić Cię

czasem beduini
mogą spotkać Cię
bierz co dają
prosić o więcej
nie waż się

i tak uschniesz
jak każda róża
piaskiem staniesz się
na pustyni życia

[krzysztof marek]

przeczytałem. pozdrawiam.

[Cream Dream]

Jedyne co zdziwiło mnie in plus to to że nie jest to wiersz o samotności, na co wskazywałby kiczowaty niestety tytuł. Zaimki osobowe, a ich nadmiar w szczególności psują każdy wiersz. Druga osoba liczby pojedynczej czasowników też. Tryb rozkazujący tychże czasowników to nieuzasadniony patos.

Może to nie jest poezja z nurtu "kocham bo szlocham", ale parę śmiesznych i pewnie niezamierzonych przez autora momentów jest:
- nos zatyka ci
- wody szukaj
- prawda może zabić cię

Za mało w tym wierszu kontekstu niewprost. Ci beduini na końcu pojawiają się niewiadomo skąd, niewiadomo kogo reprezentują i dlaczego robią to co robią. Wielkim błędem jest nazwanie ich wprost, brakuje przenośni. A w całym wierszu brakuje prostych porównań

[Adam Niż]

bardzo dziękuje za słowa krytyki i pozdrawiam.

[Agnieszka_Horodyska]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Czytając ten wiersz, jestem przekonana, że były zamierzone :D
I, szczerze pisząc, traktuję ten utwór jako parodię utworów wzniosłych.
Pozdrawiam.