Narodziny

[Kaliope_X.]

Zbyt krótką drogę wybrałeś dla niego
do jutra - za godzinę, do jutra - nie! za chwilę
tylko przymknie oczy,
do dziś.

Zbyt mało w deszczu grało ziemi
szalonych słów i krzyków od zewnątrz
w nic nie odzianych.

Przez ludzi - święty - bez pamięci.

Od nie-przyjaciół zabiera wzruszenia
od wrogów nie śmie ni listu otworzyć.
Poległ romantyk na gruzach ocalałych.

Gdzie czyste twarze, zgubna naiwności?
do których-dziesiąt myśli trzeba pukać
zbyt jasny? bo nie-oświecony
zabawę w słowa zostawia na później.

Och, gdzież ten dumny człowiek przedostatni
namiętność swą zatracił!

Tam - myślą - w trudzie jednostajni
i serc, i rąk białych nie-dwoje
Patrz, On - Pozytywista
modlitwy czyta i upada.

A teraz.. nudne wiersze
zagłuszą dawne rytmy

A teraz... nie-odważny
ku niebu składa ręce

poeta.