Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

na początku spowita ciemność
piastowała wzrok
nie do końca ślepy

i patrzyły oczy gwiazd
w płótno mórz
topiąc fotografie

w gardle wszechświata
rozbujała kołyska ziemi
bliźniaczym łomotem

z rajskiej błękitne ptaki
wygarniały ziarna obfitości

a oto nadgryziony
owoc posłuszeństwa
rumiany ze wstydu

pyłem istnienia
na szali sprawiedliwości

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


ciekawy wiersz. przyznam źe odchudziłbym o - w kolejności: swe, zmącone falami istnienia, pierwotnych. ale to moje tylko widzimisię. pozdrawiam Leo :)

Krzyś: posłucham, bo jesteś starszy wierszami niż ja.
Dziękuję, pozdrawiam... Leo.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...