Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

o jedną wiosnę


Rekomendowane odpowiedzi

spopielał wiersz na dnie szuflady
skrzywiony trzyma siłą fason
z omdlenia ramion chudych bladych
kartkę poderwał -istny macho

rozmyte słowa już nie iskrzą
w rozanieleniu rozespanym
a wersy przeciągnięte znikąd
już nie nabiorą swej ogłady

podpiera myśli stare pióro
atramentowy ma zagłówek
o jedną wiosnę wstecz się budząc
pomknie z wigorem choć pod górę

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

w zdarzeń natłoku nie ostatnich
zadziałał jeszcze dziwny traf
gdybyś się skręcił to nie zgadniesz
w czyje to ręce ów wiersz wpadł

młoda poetka i z wigorem
wśród pożółconych grzebie kart
choć jest w szufladzie bajzel spory
tam szuka wspomnień to nie żart

cóż pożółcona leży kartka
rozmyte pismo wzdłuż i w szerz
stara się wczytać akcja wartka
dziadkowe pismo to jest wiersz

jeszcze dwa razy przeczytała
na pomysł wpadła niech to czort
uśmiech szelmowski płonie cała
i wiersz wkleiła tu na org
:)))

pozdrawiam Jacek

Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


czy to babcina czy dziadkowa
szuflada Jacku...czort to wie
nie chce się znów w szufladzie schować
wiersz -a dlaczego przecież wiesz...

papier pożółkły, pozłocony
literki kładą się na wznak
ale to pióro nomen omen
ech skusił mnie...stalówki blask
:):)dziekuje Jacku:)
Odnośnik do komentarza
Udostępnij na innych stronach

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


×
×
  • Dodaj nową pozycję...