ograniczenia

[aleksandra weronika]

odgłos skrzydeł wzbijających się do nieba
po nadzieję,której duszy trzeba
po marzenia w brudzie życia zagubione
i po wiarę że nie wszystko jest stracone
jęk żałosny się wyrywa
ziemi z pod stup nie ubywa
silna jakaś moc piekielna
trzyma w jarzmie nieugięta
przypalając ciało żarem
łamiąc skrzydła swym ciężarem
dusi zaciskając palce
wygrywa w nierównej walce
białe skrzydła krwią spływają
z krwią łzy bólu się mieszają
anioł poległ
nie poleci
ognia w duszy swej nie wznieci
ubabrany w zgniłej ziemi
porzucony bez nadziei

[Zdzisław_Chciwiec]

.......bardzo emocjonalny utwór, pełen żaru.Ciarki po plecach mi przeszły od : bólu, żałości, krzyku, walki, zgryzoty, przemieszanych z : wiarą, nadzieją, marzeniami o milości ...składam poklon , choć poprwilbym " ziemi z pod stup nie ubywa " na - ziemi spod stóp nie ubywa,ale to oczywiście moje widzimisię , dodam do ulubinych......pozdro

[aleksandra weronika]

Bardzo dziękuję za opinię i przepraszam za błąd ,poprawię się...kiedyś.