Chwila refleksji

[cichoszept]

Opaść cichutko na łóżko jak piórko. Leciutko tak zmysłowo, gubiąc po drodze turkot jaki wytwarza koło. Zabrać czasu połać, szum miejskich polan, tysiące ludzkich wołań ukrytych w słowach. Wreszcie się zrelaksować. Wyobcować z ciszą, gdy inni już ledwo dysząc gonią tą nicość. Coś tam pisząc myśląc nad przyczyną dojść do wniosku że jedyna ciepła toń to miłość o którą setki razy się prosiło. Zadbać o uśmiech który chroni wnętrze jak zęby szkliwo. Postarać się by z ust płynęła prawda która nie jest łatwa o dziwo. Stworzyć dom z rodziną, zamiast dumać nad każdą pustą godziną. Mieć w sobie zakątek zwany cierpliwość. Troszczyć się żyć, nie zazdrościć o nic, nie robić wojny, nie być skłonnym, choć trochę pójść w życzliwość, by choć trochę lepszy był nasz żywot.