Pan gdy się w sercu przyjmie

[Piotr_Czechowski]

www.piotr.pitson.czechowski.plon.patrz.pl

sł. K. Wojtyła, muz. P. Czechowski

Pan, gdy się w sercu przyjmie, jest jak kwiat,
Spragniony ciepła słonecznego.
Więc przypłyń, o światło z głębin niepojętego dnia
I oprzyj się na mym brzegu.

Płoń nie za blisko nieba
I nie za daleko
Zapamiętaj, serce, to spojrzenie.
W którym wieczność cała ciebie czeka.

Schyl się, serce, schyl się, słońce przybrzeżne,
Zamglone w głębinach ócz,
Nad kwiatem niedosiężnym,
nad jedną z róż.

[dzie_wuszka]

tak, zdecydowanie, piękny głos. jest w nim taka ładna delikatność. nakłada się na wiersz i buduje świat ostrożnego dotknięcia.

:))