Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

gdybym słowem potrafił
jak ty pędzlem malować obrazy

wiekopomne dzieła bym tworzył
w przepychu się pławił

byłbym nieśmiertelny
czczony wśród ołtarzy

gdybym

w cichym skromnym pokoju
przelewam na papier zawiłości duszy

nagrodą niech będzie
czyjeś czytanie

Opublikowano

Moim zdaniem lekko przesadzona jest tu pozycja malarza. Twórców dzieł "użytkowo sakralnych" się aż tak nie docenia. W pewnych okresach pozostawali anonimowi czy wręcz przyrównywani z rzemieślnikami. Chyba, że to celowy zabieg, bo poeta również zdaje się ukryty w półcieniu, jak malarz właśnie.

Generalnie - prosto i dość klarownie. Brakuje może mniejszej jednoznaczności, jakiegoś bardziej zaskakującego konceptu. W dodatku drugie "gdybym" zamieniłbym na "gdy" - mniej zawiłości, choć teraźniejsza opcja jest do przełknięcia.

Pozdrawiam.

Opublikowano

Witaj Ruffle_puffle.
Bardzo dziękuję za przeczytanie i analizę wiersza.
W kwestii malarza i poety to faktycznie taki celowy zabieg.
Co do uwagi o zbytniej jednoznaczności – w tym przypadku taki był zamysł autora (może błędny:) ).
Faktycznie zawsze może być lepiej. Wyszło jak wyszło. :)
Jeszcze raz dziękuję za poświęcony czas.
Pozdrawiam serdecznie,
Andrzej

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



Witaj Magdo.
Miło mi, że zajrzałaś.
Bardzo się cieszę, że wierszyk się spodobał i na chwilę zatrzymał.
Pozdrawiam serdecznie,
Andrzej

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Kamil Olszówka Czesc i chwała bohaterom! Piekny wiersz. Zostawiam szczery  podziw

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • @Simon Tracy W trumnie umieszczasz parę kochanków w wiecznym uścisku, co dodaje tej śmierci swojego rodzaju romantyzmu. Spotkałam się z tym pierwszy raz. Ale szczególnie poruszająca jest druga część, gdzie sen z ukochaną kontrastuje z przebudzeniem "do zimnej jak lód" rzeczywistości. Ostatnie wersy (dotyczące broni) są dla mnie wyjątkowo trudne — sugerują możliwość samobójstwa, co całemu wierszowi nadaje bardzo ciemny wymiar. Ogólnie tekst jest piękny.
    • ~~ Jarek i Karol dzisiaj w Zimowie - po co przybyli? Zaraz odpowiem .. Kupili narty - liczą na śnieg, tego tu nie ma - był, ale zbiegł; czyli stopniał i spłynął .. Obarczyli więc winą obecnie rządzących - bo to ponoć przez nich, mamy okres gorący pomiędzy Polakami .. Czy to jest prawdą? Odpowiedzcie sami i .. czy śnieg od tego topnieje?!! Skomentujcie szybko .. bo mnie krew zaleje!! ~~
    • @lena2_ To piękny wiersz! Czytam to jako rozmowę z sobą – między tą częścią nas, która chce wolności i rozwoju, a tą, która wie o naszych ludzkich ograniczeniach. Wiersz ma też lekkość – jest lakoniczny, ale wiele mówi.
    • @Nata_Kruk To piękny wiersz o twórczości, melancholii i przemianie emocji w sztukę. Smutek i niepewność przechodzą w pracę rąk, gdy abstrakcyjne uczucia stają się namacalne — kolory na palecie, pociągnięcia pędzla. Jest kontrast w tym wierszu. Na początku wszystko jest statyczne, szare, zadumane — jesień, szarość, a potem pojawia się ruch, energia: "wybudzam farby", "sztaluga pląsa", uśmiech. To nie jest ucieczka od smutku, ale jakaś transformacja go w coś. Pytanie na końcu — "czy zechcesz teraz ramkę dorobić?" — jest super nieproste i genialne.  To pytanie o ukończenie, o wypełnienie, o krok dalej. A może i o to, czy w ogóle mamy prawo „dokończyć" rzeczy niedokończone? Pewnie znowu za bardzo kombinuję - wiersz piękny i mądry. :))
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...