w szybe zastukala purpurowa jesien

[Danuta Duszynska]

do twarzy jej bylo w tym pieknym kolorze
pelna lisci zlotych i kasztanow kieszen
z pachnacym bukietem jak dojrzale zboze
w szybe zastukala purpurowa jesien

ktos otworzyl okno i spojrzal ciekawie
jakimi sciezkami zlota pani chadza
czy snem to byc moze czy moze na jawie
on reke podaje do domu wprowadza

jesien hojna byla i wszystko co miala
cala swa purpure i jesienny wieniec
za troche uczucia z checia by oddala
juz pachnacy bukiet i kasztany niesie

podaje prezenty z urokiem i gracja
cichutko wsrod lisci szumi suknia zlota
wciaz jej pachnie jasmin i biala akacja
w niej plomien zlocisty do zycia ochota

oddala swe dary stracila urode
kwiaty pogubila pospadaly liscie
i tylko jesienne serce ciagle mlode
patrzy w dal przed siebie posepnie i mgliscie


australijka

[Joanna_Danuta_Bieleń]

Bardzo nostalgiczny, ale jakże obrazowy jesienny wiersz. Podoba mi się!


Pozdrawiam:)

[Zdzisław_Chciwiec]

pisane sercem ,a to pękny dar