Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Leży księżniczka na plastickowym
ziarnku grochu rozgrzebując łapskami
wszystkie racjonalne argumenty Bezwiednie
ogarnia rytmikę by okiełznać
jednostronną przyjemność sycącego się
snem zimowym osiłka wyjętego niemalże z
bajki pełnej jeźdżców na białych
traumach popadającego w ruinę
deszczu który nawet nie
ma zamiaru nadejść Tylko
baterie są w promocji

Opublikowano

Moim zdaniem wcale nie tak źle; nawet nieźle. Wprawdzie tematyka nie z mojej bajki, nie umiałbym (jeszcze?...) napisać o tym wiersza - jednakże ogólnie udany ten ciąg, klarowny a na granicy krztuszenia się, poza tym: "karpowiczowsko" liryczny dowód żywotności w języku zdań złożonych. Pozdrawiam.

  • 1 miesiąc temu...
  • 1 miesiąc temu...
Opublikowano

Troche jakby na sile pisane byle znalezc jakies porownanie...tematyka jako tako mniej niz przecietnie w poezji nie chodz tylko o przedstawienie tylko subiektywnej prawdy zaslyszanej gdzies ale chodzi o uczuca i szczerosc ... a ja ci nie uwiezylam w to co napisales...

Opublikowano

urszula Juszczak: ten tekst byl pisany o jednej konkretnej osobie, choc moze o pewnym typie ludzi. Zaskakuje, ze wrazenie pisania "na sile", gdyz napisane jednym ciagiem, nawet bez poprawek etc. niemniej pozdrawiam, i zapytam co skusilo do "grzebania tak daleko" ;-)


regards.

pees. wydzwiek mial byc typowo ironiczny, ale to koncept autorski i glupio o nim pisac ;)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Sarkastyczny uśmiech głupca, jesteś taki śmiały. Wszystko to iluzja, tarcza, co zatrzymuje strzały, by świat nie wiedział, jak naprawdę jesteś mały. Mur, który chroni to, co tak bardzo chcesz ukryć, łatwo byłoby skruszyć, gdybyś choć na chwilę opuścił wartę, przestał zgrywać bohatera i pozwolił nam zacząć od zera. Wiedziałbyś, że jesteśmy tacy sami — wzbraniamy się przed łzami, chronimy kłamstwami. Choć wiem, że to oznacza serię pocisków w dłonie tak pełne odcisków, wiedz, że jestem obok. Nie musisz być jak posąg. Pozwól mi być bohaterem, twym szczęśliwym zakończeniem
    • Nieskończoność należy pomierzyć, temu cos uszczknąć, bo się nie należy... Pzdr.
    • Umieram - przebita obłokiem Rogatki podświadomości.  Ktoś dostał awizo z moim zniknięciem Uwaga: fatamorgana!  Brak obojętności.  Budzę się we fiolecie Wielu rzeczy nie pamiętam Do kilku - nie można mnie zmusić Knebel ustom nic nie da: wolnością też można dusić Smutne to:  poddajemy się - na mapie każdego świata I nie płacimy pieniędzmi:  spłacą nas dni, miesiące i lata w połowie - zmarnowane: ''Czy znajdę w końcu szczęście?''   przez takie trywialne pytanie ... 
    • Najgorszy architekt - czas. Rzeźbi fundamenty z oszustw i spękanych głazów. Życie to bezustanne umieranie, nawet jeśli się ma własnego "koucza" czy metr kwadratowy w Château d'Armainvilliers. Nawet - jeśli urodziłeś się na przełomie dzisiaj i wczoraj. Życie to rzeka, która prędzej czy później porywa wszystkich. I nagle masz o -dziesiąt lat więcej. I już nie jesteś w "mejnstrimie." Przepiękne akwarele, pastelowe pastisze bezludnych wysp w miejskich dżunglach.  Huśtawka nastrojów - na której człowiek siedzi sam jak ten palec.  W tle - karuzela sklecona z zerwanych mostów. Zrobię im fotkę. Kwiecień przemknął niezauważony,  wiosna po raz kolejny nie złapała bukietu. Piosenki mimo to - piszą się same, piosenki - pełne puchu, piór (wiecznych) i (wiecznych) niedomówień. Balony w kształcie serca w cudzym oknie na świat. Nie wiem, czy dziejemy się naprawdę, ale od tej chwili chyba nawet w nic ...   Zacznę sobie wierzyć.  
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...