koncert

[Lobo]

dźwięk skrzypiec nieważki
jak motyl wibruje
w witrażach
rozmazuje aureole świętym
maestro
cały w instrument zamknięty
skupiony w harmonii pasaży
wersach muzyki
pulsujemy jednym rytmem
jednym
uchem jesteśmy
w tej katedrze

świat zaklęty w nucie
rodzi się

[Ona_Kot]

proponuję

jednym
uchem jesteśmy
w tej ktedrze

zrobić w oddzielnej strofie
i będzie cacy :)

pozdoba się

pozdrawiam

[Piotr Sanocki]

Piękny klimat! Tylko zakończenie bym poprawił na bardziej żywe - tak aby muzyka nie cichła, żeby trwała nadal dźwięcznym brzmieniem tesknoty do świata... Mówię o świecie, o którym napisałeś ;)

Pozdrawiam serdecznie

[Lobo]

...Po kolei...;-)...Do Kota - Kotku, gdybym to napisał tak -
"jednym uchem jesteśmy w tej katedrze", to jakiś złośliwiec spyta - " A drugim gdzie jesteście??"...;-))...Niech zostanie, jak jest...
...Do Piotra - to jest ( może zbyt śmiała, choć myślę, że nie) przenośnia do powstawania na nowo świata, wiesz, Bing Bang, Wielki Wybuch, tym razem z nuty, świat powstaje z muzyki...;-)...Pozdrawiam wszystkich serdecznie i dzięki za wpisy...;-)

[Agnes]

zgrabny wiersz i ładny obraz...ach te koncerty, mnie też urzekają

Agnes