Fontanna retro, koronki i warkocze

[Gość]

Fontanna na rynku

Cóż oni z tobą fontanno zrobili???
Wchodzę, po latach, do parku i już po chwili
widzę jego serce ...w bruku, ...w betonie,
jakież odmienne, nie to, ze wspomnień!
Byłaś wiekowa, lecz godna szacunku;
na twojej kopule wisiały koronki,
z niej wody warkocze spływały wachlarzem
jak u dziewczęcia ze szkolnych mych marzeń!
W okręgu basenik był jeszcze chyba
i złota dokoła pływała w nim ryba.
Byłaś wyniosła, niemodna, leciwa,
taka, jak ja jestem dzisiaj; zbyt tkliwa!
Dziś ciebie nie ma, a ja, zwracam me oczy,
szukając śladów koronek i tamtych warkoczy!

[Ela_Ale]

Ta fontanna przypomina mi leciwą matronę, nauczycielkę muzyki i francuskiego. Warkocze należą do pensjonarki, która przychodzi na lekcje pianina. Dlaczego taki jest ten obraz? Nie wiem, pozdrawiam E.

[Gość]

Masz rację, Elu, była to marmurowa guwernantka z 16-go wieku. Umieścili ją w muzeum staroci a na jej miejsce wstawili betonowe monstrum. Pozdrawiam Cię. Eu.

[Ela_Ale]

Mam nosa! C.C. E.

[Gryf]

Witaj Eugeniuszu, tak to prawda to co "stare" (piszę specjalnie w cudzysłowiu) staje się niemodne, a przeszkadza dzisiejszej szaleńczej rzeczywistości. Gdyby choć na chwilę się zatrzymać okazałoby się, że te pozorne starocie zawierały w sobie jakąś prawdę i mądrość naszych przodków. Oni mieli zawsze dobry przepis na życie...
Nie można zacierać śladów przeszłości.
Pozdrawiam Cię jak zawsze serdecznie, Janek.