Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Bez tytułu

Emilia Jedwabińska
 Udostępnij

Rekomendowane odpowiedzi

Emilia Jedwabińska

Emilia Jedwabińska

Opublikowano
  • Autor
Opublikowano

Nie jestem diamentem.
Okryta skórą,
która często nie przepuszcza promieni światła,
rozszczepiających się w tęczę.
Inna niż kryształ,
choć również z ostrymi kantami,
ale nie tak przejrzysta.
Bez szlifu.
Ty nadajesz mi niepowtarzalny kształt.
Jeszcze ukryta w popiele.
Nienarodzona.

Gość

Gość

Opublikowano
Opublikowano

Nie jestem diamentem.
Okryta skórą,
nie przepuszczam promieni światła,
rozszczepiających się w tęczę.
Inna niż kryształ,
choć również ostra kantami,
ale nie tak przejrzysta.
Bez szlifu.
Ty nadajesz mi niepowtarzalny kształt.
Wciąż ukryta w popiele.
Nienarodzona.


p.s sorki ale dzisiaj mam taki dzień chyba tylko do poprawiania wierszy według mojego gustu.....ale podoba mi się :-)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się
 Udostępnij
Tematy


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Berenika97
      nachodzą

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @sam_i_swoiZgodzę się, ale czasami nie ujawniam swoich odczuć. :)  Dla mnie Twój wiersz jest jak zapis nocnego zmagania – koszmaru, który nie tylko straszy, ale też próbuje wedrzeć się do twojej świadomości i słów. Czuć tu walkę – między strachem a siłą. Zegar, którego wskazówka nie drgnie, tworzy obraz zawieszenia, jakby czas w koszmarze zatrzymał się. Jak zapis konfrontacji z czymś wewnętrznym i trudnym. To moja interpretacja - może płytka, ale jako czytelnik tak to odbieram. 
    • Berenika97
      Anegdotka szpiegowska

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      Na odprawie szpiegów:   - Będziemy jeszcze w kontakcie! Pocieszał "kabel" swoją "wtyczkę".
    • sam_i_swoi
      nachodzą

      Przez sam_i_swoi · Opublikowano

      @Berenika97 :) Oj nie tak, lubię określenie spryciarz! :) Od dawna, lub od dawien, bawiąc 'parałem' się sztuczkami słownymi. Nie wiem jak te sztuczki przystają do języków obcych, ale w naszym ojczystym języku to coś nienazwanego. Dostrzegasz tylko wierzchołek, a jest tam (hoho) i więcej :) Opowieść nie cała, ale wystarczająca, zgodzisz się ze mną? :)  
    • Berenika97
      Odbicie

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @Migrena To mocny, mroczny tekst na granicy psychologicznego thrillera i tajemnicy kryminalnej. Niezwykła atmosfera dwuznaczności - nie wiadomo do końca, czy narrator jest świadkiem, ofiarą manipulacji, czy może sam staje się mordercą. Ta niepewność trzyma w napięciu. Grozę budują przedmioty - zardzewiały gwóźdź, ciepły młotek. I scena z córką i pytanie "czy to coś, co patrzy przez twoje oczy, też śni?" Budujesz niepokój i klimat narastającego lęku. Motyw snów, w których "śni się za niego" czy zapisków w dzienniku, których nie rozpoznaje - to niezwykły obraz psychologicznego rozpadu. To studium paranoi. Aż ciarki chodzą po skórze!  
    • Berenika97
      nachodzą

      Przez Berenika97 · Opublikowano

      @sam_i_swoi Świetnie wykorzystałeś  grę słów - sprytne! Rozbiłeś "koszmar" na "kosz mar" i ciekawie rozwinąłeś w całą opowieść.  

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...