po bitwie "przegranych"

[Paweł Fiedys]

leżałem z twarzą wbitą w błoto
z otwartych ran sączyła sie krew
twa przyjazń była niczym złoto
mój druhu - martwy śpisz obok mnie

w tej wojnie są sami przegrani
oprócz małej garstki wybranych
losu nie wykuliśmy sami
dobił legion krzywd zapomnianych

opowiem ci coś na "dobranoc"
choć pewnie i tak nie usłyszysz
niegdyś trwała tu miłości moc
dziś na jej grobach mnóstwo krzyży

* * *

oby już wzeszło te co upadło
słońce nadziei choć już nie dla nas
krew twa zakwitnie martwić nie warto
ostatni przysporzą tej ziemi szans

zamykam oczy bo krwi mam mało
z lekkim uśmiechem opuszczam życie
miłości ludzkiej dla nas nie stało
jesteśmy jednak na wyższym szczycie

[Na indeksie]

Miłości wystarczy dla każdego,
nowy " zew " - otworzy oczy!
Wiele jest szczytów do zdobycia,
z uśmiechem pokonuj " zbocze ".

Pozdrowionka -:)))))~

[Paweł Fiedys]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Halo! Zaglądam na forum i co widzę? Jasny promyk nadziei na mój smutny wierszyk ;))
Małgorzatko prawie pognałaś precz te ciemne chmurzyska. Reszty sam dokonam :)
Serdeczne pozdrowienia z za granicy cienia ;) P.

[Na indeksie]

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

Halo! Zaglądam na forum i co widzę? Jasny promyk nadziei na mój smutny wierszyk ;))
Małgorzatko prawie pognałaś precz te ciemne chmurzyska. Reszty sam dokonam :)
Serdeczne pozdrowienia z za granicy cienia ;) P.
Buziol na zachętę Pawle!
Ja jeszcze pomarkuję :)