Do przyjaciela

[Julia Gepperd]

Bo akurat dzisiaj jest ten dzień,
w którym jakby wszystko na nowo budzi się.
Dziewczyna narodziła się.
Kobietą piekną, zmienną jest.
Choć często zbuntowana,
jakby zagubiona- jednak szczęsliwa.
Na siłę odnalazła drogę.
Poradziła sobie w wielu trudnych chwilach.
Teraz cos przesladuje jeden sen,
w odbiciu szczerości szukała zrozumienia.
Jednak kłamstwo okazało sie lepszym przyjacielem.
Porzuciła je. Nie pozwoliła jednak by zostało przy boku jej.
W ciemna noc nadsłuchiwała krzyku modlitwy.
Anielski głos spiewał do snu dziewczynie tej,
przez mgłę.
Zza drzwi słyszała gluchy grzmot.
Dzwięk bólu i cierpienia.
Usta jej kołysze powiew słow.
Lekkim szarpnięciem pieścisz oczy jej.
Z powiek upływa złota łza,
jakby zabłądziła, uciekła do krainy zwanej
"miłością głuchą".
Dziurawe jej serce zatopiło się.
Kochanie za Twoim blaskiem pójdę tam,
gdzie srebrny szum zboża o pólnocy zemsci się.
Do snu ukołyszę Cię.
Przy boku tchnienia Twego,
złapany oddech Panny tej,
zatrzymany, nie odpuscił drodze złej.
Ja- do snu ukołyszę Cię, utulę Twoją gorzką łzę,
rozkocham mysli Twe.
Kochanie pomszczę przykrości,
oddech Twój przykryję błoną niesmiertelności.
"Ja do snu ukołyszę Cię,
rozkocham mysli zle".