Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

w poczekalni parkowa ławka
jedyny ślad wolności
on
nasz pan
na horyzoncie korytarza
pawilonu trzeciego
posadzki brudne smród moczu
w oknach kraty i matowe szyby zbrojone
paranoicy katatonicy hebefrenicy
nie patrzy na nas
idzie wielki jak nasze cierpienia
ułamki życia
skrawki uczuć
a on wstrząsy
i wstrząsy
wstrząsy
czasami pękają kości
dla niego to nic
wychudzeni zaszczuci wylęknieni
już bez nadziei
wczoraj odeszło dwóch
w środę jeden bardzo młody
nie rokowali i poszedł Bóg bez serca
siadamy na łóżkach
łachmaniarze życia w łachmanach

Opublikowano

Doroto,
"zdrówka" ?

wolałbym śmierć prostą, cichą, bez głosów obok,
bez szemrań współczucia,
bez twarzy złych, pustych,
gdy śmierć przy skroni zimnem stali chłodzi,

przyjdź miła bo się ciebie nie lękam,
i obejmij mnie ramieniem mocnym,
niech..........
jacek.

Opublikowano

HAYQ,
na żyrandolu?
gdzieś kiedyś czytałem o facecie wiszącym na żyrandolu,
a było tak:
jednego gościa zdradzała żona,
on, głupek jeden był o żonę zazdrosny,
pracował jako kierowca autobusowy w komunikacji miejskiej,
mieszkał z żoną w starej kamienicy na trzecim piętrze,
sceny zazdrości, pretensje, płacz czy groźby w końcu, nie robiły na frywolnej kobiecie żadnego wrażenia,
pewnej nocy żona nie wróciła na noc do domu,
mąż czekał na nią następnego poranka w oknie swojego mieszkania,
kiedy ją wracającą zobaczył, wlazł na ustawione dwa stołki i powiesił się na żyrandolu właśnie,
ale wcześniej wykonał z pasków uprząż na którą nałożył marynarkę,
przyczepił się do haka w suficie za tę uprząż, kopnął stołki i zawisł,
jego puszczalska żona weszła do pokoju, zobaczyła wiszącego męża, wybiegła drąc się potwornie na klatkę schodową i zemdlała,
z mieszkania obok wybiegła sąsiadka i z ciekawości zajrzała do pokoju,
zobaczyła wiszącego pana domu, otworzyła szafę typu bieliźniarka, wsadziła łapę pod pościel i wyciągnęła plik forsy,
dla wiszącego tego było już za dużo,
kopnął sąsiadkę w plecy aż ta ciężko upadła tracąc przytomność,
następnie odczepił się z szelek, zeskoczył na podłogę i wyszedł z mieszkania na ulicę,
tam spojrzał na zegarek, zobaczył, że dochodzi pora rozpoczęcia drugiej zmiany w pracy i udał się na przystanek gdzie się kierowcy jego linii MPK zmieniali,
usiadł za kierownicą autobusu i ruszył na trasę,
początkowo zatrzymywał się na przystankach jak należy,
ale w końcu opuścił jeden, drugi, trzeci aż wyjechał za miasto,
pasażerowie przelęknięci cholernie zaczęli walić w szybę rozdzielającą ich od kierowcy,
wtedy wisielec uchylił szybę i powiedział: bażanty zwijajcie skrzydła,
zasunął szybę i przejechał dwieście kilometrów aż zatrzymała go zaalarmowana przez dyspozytora policja,
wisielca zatrzymano,
przesłuchiwany zeznał, że nie pamięta swoich słów o bażantach,
nigdy takiego ptaka nie jadł ani nawet nie widział,
i to byłoby na tyle,

HAYQ,
dziękuję, że zajrzałeś,
bardzo mi miło,
pozdrawiam,
jacek.

Opublikowano

Nie umiem się na temat tego tekstu wypowiedzieć,
jedynie zanim przeszłam do rozwinięcia
twojej myśli, zatrzymało mnie to
najbardziej obiektywne:

w poczekalni parkowa ławka
jedyny ślad wolności


potem coraz ciężej w tekście zrozumieć
ten świat, z bardzo prozaicznych,
także i bardzo różnych powodów,
i mniej subiektywnej wzajemnej
a także i autodeterminacji,
co wcale nie musi
być takie trudne,
wystarczy wpaść na tę
myśl przewodnio - decydującą,
jeśli niektórzy bohaterowie wiersza nie umieją,
a może się nie nadają po prostu


umiesz pisać teksty prozaickie,
ten drugi dobry numer, bażantów
też nie chciała jeść ani widzieć,
szkoda męki na dzikie ptactwo,
wiesz, też nie jadłam bażanta,
nie miałam ochoty, nie przepadam
jakoś za drobiem, chyba że indor
od święta, jako rarytas no i bez
piór - lecz on ma ich tyle
że aż w sumie niegroźne, kiedy mógłby zgubić
razem z gulgul :))
pozdrawiam

Opublikowano

Eliko,
ławka odrapana, szara, zaschły bród,
ale to parkowa ławka,
park?
słowo jak z bajki,
kwitnące kasztanowce, klony, jesiony, dęby i brzoza ciepła biała,
i z tej brzozy nie krzyż, prosty żołnierski,
tylko jej ciepło, natchnienie,
trawa zielona, stokrotki, mlecz żółty,
a tam - aluminiowe miski i z niej chlipiemy wodnistą ciecz - zupę ponoć,
i pielęgniarz z kijem od szczotki,
wali ten bandyta po głowach i karkach,
dźga tym kijem w brzuch namiętnie,
niemożliwe?
o tak, możliwe, jeszcze jak,

a szkoda słów,
dziękuję Eliko,

a bażanta też nie jadłem,
i bym nie zjadł bo ma oczy które patrzą na swoja śmierć,
a niech to diabli wezmą,

pozdrawiam Cię,
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


haha ;))) jak widać wisielec bogate czasem ma życie. A czy to przypadkiem nie jest historia, którą Wiech napisał? Tak mi jakoś pasuje, tylko gdzie szwagier Piekutoszczak? Po Gieni jednak nocnych eskapad bym się nie spodziewał - no chyba, że u mamy przesiedziała, coby staremu dopiec. :))
Dzięki za historię, jeszcze raz pozdrawiam.
Opublikowano

HAYQ,
no to fajnie, że Cię opowiastka ubawiła,
nie, to nie Wiech ją napisał,
prawdopodobnie inny fidrygał, ale nazwiska nie wymienię
bo to osoba publiczna i czynna w życiu politycznym,
ale to tylko prawdopodobnie,
w każdym razie była to historia arcyciekawa, więc ją sobie zapamiętałem,
pozdrawiam najmilej,
jacek.

Opublikowano

Krysiu,
bardzo uprzejma dla mnie jesteś,
serdeczna i miła,
a ja tak lubię fantazjować,
Krysiu,
miłe uśmiechy Ci przesyłam,
i dziękuję pięknie za Twoją obecność,
i słoneczka życzę,
jacek.

Opublikowano

pełen uczuć, emocji ten wiersz przepełniony
przeczytałam dwa razy i dopiero pojęłam o czym on...
postura tego co szedł w ich kierunku być może wskazywała
na siłę, ale o jaką siłę chodziło? bo chyba nie tą fizyczną jedynie
Bóg bez serca- może nie oskarżać, do Niego należy wszystko
no nie wiem, tak poczytałam i z wachlarzem uczuć się spotkałam
J. serdecznie Jacuniu

Opublikowano

Judytko,
może jeszcze zajrzysz więc wyjaśniam,
zamknięty oddział psychiatryczny,
ordynator bez serca, współczucia, ludzkich odruchów,
może kiedyś je miał ale już nie zostało po nich śladu,
pan życia i śmierci,
dla nas, pacjentów którym śmierć zagląda w oczy,
piszę o nim: "Bóg bez serca",
nie o Bogu wszechświata tylko o tym szpitalnym
panie naszego życia,
to spostrzeżenie na wyrost?
może dla kogoś kto siedzi na kanapie w bezpiecznym domu,
ale nie dla nas, zamkniętych, bez duszy ludzkiej,
Judytko,
dziękuję Ci bardzo,
i pozdrawiam ciepłem i urokami wszelkimi,
jacek.

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


zajrzałam- tylko wiadomo kto jest tym Panem prawdziwym
to dzieje się i teraz w biały dzień, terminy choćby osób które
czekają w sytuacji nowotworowej(wiesz kto) na swój termin- długosiężny
sprawia, że każdy dzień może stać się ostatnim. Nikt z ludzi
Bogiem nie jest i nie będzie, choćby mu się wydawało, że
jest tym Ordynatorem świata całego,
o bezduszności pisałam w swoim "przykro mi że mam duszę"
jak znajdziesz chwilę to spojrzyj...
(czy na wyrost? nie wiem, nie nam oceniać czasem...czy ktoś jest
taki czy siaki, ten O. może po prostu działać zgodnie z systemami
które go potwornie ograniczają...i nie chce się im przeciwstawiać),
temat bardzo trudny, ważny, bo dot. życia i śmierci, a ma się jedno.
J. serdeczności! i lecę

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Kładę się bezwładnie jak kłoda, droga z żelaza, czarna owca pod powierzchnią bałagan, para, hałas. Stukot setek średnic, mimikra zjełczałego stada, przedział, raz dwa trzy: nastał dusz karnawał. Chcą mi wszczepić swój atawizm przez kikuty, me naczynia, czuję dotyk, twoja ksobność, krew rozpływa się i pęka, pajęczyna przez ptasznika uwikłana- dogorywam. Stężenie powoli się zmniejsza, oddala się materia. Rozpościeram gładko gałki, błogosławię pionowatość, trzcina ze mnie to przez absynt, noc nakropkowana złotem, ich papilarne, brudne kreski, zgryz spirytualnie wbity na kość, oddalają mnie od prawdy, gryzą jakby były psem! A jestem sam tu przecież. Precz ode mnie sękate, krzywe fantazmaty! Jak cygańskie dziecko ze zgrzytem, byłem zżyty przed kwadransem, teraz infantylny balans chodem na szynowej równoważni latem.
    • kiedy pierwsze słońce uderza w szyby dworca pierwsze ptaki biją w szyby z malowanymi ptakami pomyśleć by można - jak Kielc mi jest szkoda! co robić nam w dzień tak okrutnie nijaki?   jak stara, załkana, peerelowska matrona skropi dłonie, przeżegna się, uderzy swe żebra rozwali się krzyżem na ołtarza schodach jedno ramię to brusznia, drugie to telegraf   dziury po kulach w starych kamienicach, skrzypce stary grajek zarabia na kolejny łyk wódki serduszko wyryte na wilgotnej szybce bezdomny wyrywa Birucie złotówki   zarosłe chwastem pomniki pamięci o wojnie zarosłe flegmą pomniki pogromu, falangi ze scyzorykami w rękach, przemarsze oenerowskie łzy płyną nad kirkut silnicą, łzy matki   zalegną w kałużach na drogach, rozejdą się w rynnach wiatr wysuszy nam oczy, noc zamknie powieki już nie płacz, już nie ma kto słuchać jak łkasz i tak już zostanie na wieki
    • @Migrena to takie moje zboczenie które pozostało po studiach fotograficzno-filmowych. Patrzę poprzez pryzmat sztuki filmowej i w obrazach fotograficznej - z moim mistrzami Witkacym i Beksińskim. 
    • @Robert Witold Gorzkowski nie wiem nawet jak zgrabnie podziękować za tak miłe słowa. Więc powiem po prostu -- dziękuję ! A przy okazji.  Świetne są Twoje słowa o Hitchcocku. O mistrzu suspensu. "Najpierw trzęsienie ziemi a potem napięcie narasta." Czasem tak w naszym codziennym życiu bywa :) Kapitalne to przypomnienie Hitchcocka które spowodowało, że moja wyobraźnia zaczyna wariować :) Dzięki.
    • @Robert Witold Gorzkowski myślę, że masz bardzo dobre podejście i cieszę się akurat moje wiersze, które nie są idealne i pewnie nigdy nie będą - do Ciebie trafiają. Wiersze w różny sposób do nas trafiają, do każdego inaczej, każdy co innego ceni, ale najważniejsze to do siebie i swojej twórczości podchodzić nawzajem z szacunkiem. Myślę, że większości z nas to się tutaj udaje, a Tobie, Ali czy Naram-sin na pewno. Tak to widzę :) Dobrej nocy, Robercie :)
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...