Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

kiedy kocham
możesz być pewna
że świat się nie skończy na jednym pocałunku

i kiedy pójdziemy parkiem
poczujesz głębszym promieniem
woń kwiatów i szelest pszczół
więc daj się zaprosić na lampkę wina
lub na sok z czarnej porzeczki

chodniki zazielenią się a niebo stanie się naszym odbiciem
mosty wyrosną od nowa i stopy otulę aksamitem doznań

lecz jeśli zdradzisz
wysadzę w powietrze to miasto
i radio zacznie nadawać muzykę poważną jak słowa
które idą na wojnę a nie tylko w eter czy papier

więc jeżeli nie lubisz wina lub soku porzeczkowego to powiedz
a pójdziemy na dobry spektakl po kolacji
i nigdy więcej nie ujrzysz mordy szaleńca

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


mam swój hałas to on jest motorem
a przedmioty i niby ludzie łechcą moje bycie między nimi
z byle czego wyciskam byle więcej

czasem kolory mają kształty kiedy indziej nuty
a śmierć podgląda peryskopem i tęskni za byciem człowiekiem
takim czarno-białym jak ja


wybacz że w ten sposób, ale to wina tego piwa, które się kończy
pozdrawiam
r
Opublikowano

Bardzo dobry ujmujący wiersz
Jest w nim kilka momentów
do wycinki, ale bardzo drobnych
typu "i" "a"

te wersy:
"chodniki zazielenią się a niebo stanie się naszym odbiciem
mosty wyrosną od nowa i stopy otulę aksamitem doznań"

zapisał bym tak:
"chodniki zazielenią
a niebo stanie się naszym odbiciem
mosty wyrosną od nowa
i stopy otulę aksamitem doznań"

Przepraszam, to tak może po mojemu, tak odczytuję.

Pozdrawiam i gratuluję wiersza :)

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Alicja_Wysocka   Twój wiersz Alu to mistrzostwo w przejściu od rozpaczy do świadomej akceptacji.    bardzo mocno rozumiem to odnalezienie cudu nie w błysku, a w ciszy i odwadze serca.    zachwyciłaś mnie !!!       ps. pozdrowienia dla Bereniki :)      
    • Pamięci bohatera wielu moich wierszy -wagabundy, złodzieja, szelmy, franta, alfonsa a przede wszystkim wielkiego poety -Francois'a Villon.   Wiersz nawiązuję do mojej ballady łotrzykowskiej "Boże szelmów... pobłogosław króla", która dziś dodam z zakładce prozy.   Czas na szelmowskie, tragizmu pełne wesele. Bo czyż może coś innego wywołać takie poruszenie u gminu, brudnych zaścianków, zamtuzów i zaułków stolicy. Tyle usmiechu, radości i wzniosłej atmosfery wyczekiwania na wielki finał, niż największa w kraju szubienica na placu Grêve w centrum Paryża. Szelmów, frantów, złodziei i morderców, rozstajne ze światem widzialnym miejsce. Sławne nawet bardziej niż poźniejsza, żelazna ku niebu skierowana wieża. Kacie Macieju, Ty skazanym pokuty nie dokładaj w dniu ich ostatecznego sądu. Znaj miłosierdzie pętli i stryczka. Boże litościwy, Ty zgaś im żywota bez zbędnego cierpienia. Gładko jak światła świec, jak ogniska lamp. Śmierci, Ty ich pochwyć łagodnie jako biały gołąb. A nie szarp ich dusz potępionych, wściekłe dziobem i pazurami. Jak demoniczny sęp.   Lećcie kamraci ku wrotom niebieskim. Na boskich owieczek, zielone pastwisko. Ja czekam tu w lochu. Na kolejne wesele szubienicy. Rychtujcie! A żγwο! Stryczek z pętelką na mej drewnianej pani. Kacie, dostąpisz zaszczytu by wieszać mordercę i poetę. Ach! Będzie to dzień niezapomniany. Prawdziwie przednie widowisko.
    • - O i Lem? - Amatorów wór, o tam Amelio.
    • @Annna2   to zachwycająca kantata do natury, która hipnotyzuje plastycznością obrazów, od "ptasiego witrażu" po "białe pieluchy" chmur.    w mistrzowskich metaforach, odkrywasz subtelnie, że największą otuchę i zarazem największą tajemnicę kryje się w harmonii świata, który nie musi rozumieć, by pięknie istnieć.   pięknie Aniu ten wiersz napisałaś !!!    
    • @Berenika97     Wspaniały, Mądry Wiersz !!!    Twoja wrażliwość i umiejętność przekładania trudnych emocji na poetycki obraz są absolutnie niezwykłe.   to jest głęboko poruszający i mądry tekst, który zostaje z czytelnikiem na długo.     urzeka mnie zwłaszcza ta przemyślana konstrukcja, od chłodu stygnącego pokoju, poprzez gorzkie, niedojrzałe ziarna słów, aż po straszliwy obraz dławiącej kołdry.     jesteś niesamowicie odważna, stawiając tak szczerą diagnozę relacji z Absolutem.   dziękuję za ten przejmujący wiersz.    jesteś Nika bardzo utalentowana !!!   pozdrawiam :)    
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...