Szprotka

[Naisir Handemir]

Może jest mi pisane
leżeć przy Tobie
jak szprotka w oleju...
Niekoniecznie w
doborowym towarzystwie.

Skazana na zjedzenie
lub popsucie.


Życie mój miły
i więcej nic.
Upchnięci,
zmuszeni do siebie..
Jak cegły w ścianie..

Widzisz,
ich też nikt nie pytał...
Tulą się pomimo awersji.
Według architektonicznego planu.

Czasem chcemy mieć choć tyle z Boga
by ustawić słoiki w spiżarce
według własnego widzi mi się.

[Naisir Handemir]

Zastanawiam się czy wyrzzucić ostatnią zwrotkę?
Proszę wszystkich życzliwych o pomoc:)

[Anna_Para]

Naisir: Pozdrawiam, dawno Cię nie czytałam:) Koniecznie popraw ortografię (błędy zdarzają się nam wszystkim, ale trzeba poprawiać)

- niekoniecznie - musi być łącznie,
- spiżarka - tylko tak


Ponadto radziłabym zmienić: zmuszeni do siebie na skazani na siebie

Ostatnią zwrotkę wystarczy przyciąć:

czasem chcemy mieć choć tyle z Boga
by ustawić słoiki w spiżarce
według własnego widzi mi się

To tyle. Ale oczywiście - wiersz jest Twój:) Cieplutko, Para:)

[Judyt]

dobra treść, w swym znaczeniu, każdy ma wybór.
A tych dwoje z wiersza jakby się przymusiło- tak to poczytałam..
Piękny a zarazem zatraważający w swej istocie. Oby mniej
takich szprotek wokół i z bliska. J. serdecznie