-
Ostatnio w Warsztacie
-
Waldemar_Talar_Talar 17 957
boli to co się dzieje
co sieje zło i łzy
boli to bardzo
kaleczy sny
a to tylko dlatego że
znalazł się ktoś kogo
wstydzi się dziś
świat
boli to owe bolenie
otwiera smutkowi drzwi
a on cóż może zrobić
obudzić krzyk
krzyk który przegoni
owe cholerne zło
zwróci uśmiech
kolejnym dniom
0
-
-
Najczęściej komentowane w ostatnich 7 dniach
-
- 56 odpowiedzi
- 1 344 wyświetleń
-
- 43 odpowiedzi
- 914 wyświetleń
-
- 31 odpowiedzi
- 592 wyświetleń
-
- 29 odpowiedzi
- 653 wyświetleń
-
- 28 odpowiedzi
- 594 wyświetleń
-
-
Zarejestruj się. To bardzo proste!
Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.
-
Ostatnio dodane
-
-
Ostatnie komentarze
-
Przez Łukasz Jurczyk · Opublikowano
13. Początek pieśni (narrator: Agrianin) 1. Twoje ostrzeżenia trącą rdzą. Ja idę ku słońcu. 2. Nie straszą mnie blizny. One są tatuażem bogów na ciele. 3. Nie znam jeszcze mórz, ale już czuję ich sól na własnych ustach. 4. Każda daleka droga pachnie jeszcze nieznanym winem. 5. Na wschodzie czekają oczy ciemniejsze niż nasze góry. 6. Kiedy wrócę, będą śpiewać pieśni o mojej włóczni. 7. Twoje wojny minęły. Moje dopiero piszą swój początek. 8. Dziękuję ci, dziadku. Ale bogowie chcą mnie, nie twoich wspomnień. cdn. -
Przez violetta · Opublikowano
@Somalija to ja tak nie postrzegam świat:) Mężczyzna najgorszą rzecz jak Bóg wymyślił, zabijają, walczą. Zobacz jaki koszmar nam zgotowali na ziemi. -
Przez Tectosmith · Opublikowano
@violetta To prawda Violetto. Niestety wszystko się kończy prędzej czy później. Dziękuję Ci bardzo i pozdrawiam. -
Przez tie-break · Opublikowano
@andrew Bardzo smutny ten wiersz i bardzo do mnie dotarł. To jest ten moment w miłości, kiedy opada uniesienie, bo przecież nie można wciąż żyć na tzw. górnym C. Mija urok świeżości, odkrywania, delektowania się sobą. Pozostaje rutyna, codzienność - i jakże trudno sobie wtedy uświadomić, że to też jest miłość, że to jest to samo, tylko w innej odsłonie Peel tego wiersza czuje się nagle niepotrzebny, niewidzialny dla tej drugiej strony, z którą chciał budować jakąś jedność. Drobne chwile, które chciałby, aby nadal łączyły i które są dla niego ważne, nagle przestają mieć znaczenie w tej relacji. Pojawia się brak równowagi, między potrzebami i możliwościami wzajemnego ich zaspokojenia. I wtedy właśnie to dawne MY zaczyna być postrzegane, jako iluzja. Dojmująca tęsknota, kiedy wciąż coś dajesz, a jest to tylko kolejny gadżet w zagraconym pokoju, do którego już nikt po nic nie wchodzi. -
Przez iwonaroma · Opublikowano
Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.
@Gosława :) Dziękuję @Berenika97 :) Jesteś wnikliwą czytelniczką. Dzięki :) @Rafael Marius @Kamil Olszówka Podziękowania
-
-
Najczęściej komentowane
-
-
Wiersze znanych
-
Najpopularniejsze utwory
-
Najpopularniejsze zbiory
-
Inne
Rekomendowane odpowiedzi
Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto
Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.
Zarejestruj nowe konto
Załóż nowe konto. To bardzo proste!
Zarejestruj sięZaloguj się
Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.
Zaloguj się