skrzywienie we współczesność wrosłą obnoszę z oczu

[Messalin_Nagietka]

wiedza i świadomość pradawnego wieku
kreśli tajemnicę, magię następnego,
póki wśród płomieni spalających przesąd
rozum i logika dobra uznanego
miarą ścieżek, w które ludzie zapędzeni,
póty z prochu wzniósłszy nie odleci Feniks,

wiary cięgiem iskry światła moc w tunelu,
którym kompleks jaskiń, klaustrofobią czasu,
podobizną zwojów w hermetycznych czaszkach,
wypędzonych z raju – pod korą szałasu,
plan sprzeczny z historią rwących w strzępie myśli
by w ogrody wrócić – tęsknią złudnie czyści,

skrzydeł nie rozwinie wyobraźni czelność
by z lotu wypatrzyć brzeg wyspy, do której
pcha ludzkiej natury wyrobiona niemoc,
cienia oglądania, wyjść, przestawić górę,
by horyzont szerszym poniósł słowotokiem,
poza ramy nieba, poza smycz, obrożę,

siłą własnych dążeń, grawitacji sprzecznych,
informację przejąć i odczytać znaki,
którymi pokryte wody, kontynenty,
tylko bez iluzji i wstępnej opłaty
brnąć w ludzkie doznania prawd, które z bezprawia
w osądzaniu świata czas przestrzeń zestawiał.

[Messalin_Nagietka]

no cóż - widzę, ze jak się pisze o ludzkim skrzywieniu świadomości to brak odzewu - ok - niech tak zostanie
MN