Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


czuję się wywołany do tablicy;)
zimo-zielony kontrastuje się z upałem-podczerwieni a biały niewinny niczemu podpiera ścianę
jeśli trafili na siebie niech pielęgnują to coś między nimi
tego życzę wszystkim z Autorką na czele:)
pozdrawiania
r
Opublikowano

przepiękny wiersz, Kryś, taki optymistycznie miłosny
o szczęściu miłości niespełnionej, ale dostanej,
wyśnionej, muśniętej dotykiem, marzeniem.

całym zachwytem pochłaniam

zamykam w dłoni jak kamyk zielony
buziak, Kryś

a z białym uważaj - przybiera tęczowe barwy. :)))

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


czuję się wywołany do tablicy;)
zimo-zielony kontrastuje się z upałem-podczerwieni a biały niewinny niczemu podpiera ścianę
jeśli trafili na siebie niech pielęgnują to coś między nimi
tego życzę wszystkim z Autorką na czele:)
pozdrawiania
r
a ja serdecznie dziękuję za budujący koment i życzenia
w imieniu "wszystkich" i swoim
:):)
a swoją drogą "na białym"
pięknie się prezentują...wszystkie odcienie kolorów

cieplutko pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.



:)))))))))

nie ma rzeczy niemożliwych
to kwestia podejścia do sposobu uczynienia ich możliwymi


otóż to!
no ładnie wstrzeliłaś się ...kursywą
:)
otóż to!!!
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


zgadłaś, to o miłości ...nadzwyczajnej, ale tym bardziej "gorącej"

Twój zachwyt mnie unosi...czy nie za bardzo mnie "głaskasz"?
mogę stać sie "balonem" i co? rozpęknę się :))
dziękuję najpiękniej
:):)
a biały? przecie...w tęczowych barwach przecudowny:))
:)
buziaki Magduś
*D
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Przepraszam Marku, że Cię jakoś przeoczylam odpowiadając na komentarze. Masz rację, mówią dopóty, dopóki sami na sobie nie sprawdzą. "Chcieć to móc"!
Bardzo dziękuję "za wielkie TAK dla wiersza".
:):)
Serdecznie pozdrawiam -
Krysia
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


"na tyle o sobie wiemy,
na ile nas sprawdzono"
(W. Szymborska)

trzeba samemu doświadczyć,
by móc się przekonać,
że niemożliwe czasami bywa... możliwe
;-)
dziękuję serdecznie, Zbyszku
:):):)
cieplutko pozdrawiam -
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • @Robert Witold Gorzkowski Robert.   poruszający i brutalny wiersz o bezcelowości spektakularnej ofiary w obliczu ukrytych, ważniejszych strat.   głęboko przesiąknięty filozofią egzystencjalizmu oraz motywami bliskimi absurdowi i heroicznemu nihilizmowi.   " Całe cierpienie było bezcelowe". To jest kwintesencja absurdu w ujęciu np. Camusa.   konfrontacja heroicznej woli z obojętnością.   nihilizm przejawia się tu jako poczucie, że wielki czyn nie ma żadnego obiektywnego, trwałego znaczenia. wiersz zawiera także elementy heroicznego nihilizmu, choć jest to nihilistyczne dążenie do sensu wbrew jego brakowi.   mimo niemożności ruszenia drzwi,  walka aż do okaleczenia.   to jest akt woli dokonany wbrew światu i wbrew sobie.   łaciński tytuł, nie zostaje w pełni zintegrowany z treścią wiersza.   widzę go jako klucz  interpretacyjny do głównej akcji o drzwiach.   Twój wiersz robi wrażenie !!!   treścią i formą !!!     @Robert Witold Gorzkowski
    • Czasem nucę pieśń nad pieśniami i zrywam chwasty położone w mojej głowie nie widzę przez nie nic   ciągle wracam do miejsca, w którym są niebieskie chmury po to tylko, by rozwinąć skrzydła i spaść na ziemię w porze jesiennej kiedyś patrzyłem dalej  miałem oczy sokoła i mokre włosy z których wiązałem liście i szedłem do ciemności, a później do światła by rozłożyć grzech na części   w południe zamykam oczy i nie widzę ludzi  pogrążonych i żartujących w pracy   są spękani jak ziemia   ledwo naciskam przycisk wróć a zaraz jestem gdzieś indziej w nocy, która oddycha mną rozwiązuje mi oczy i siada na moich barkach by przycisnąć mnie do ziemi.  
    • Porwała mnie jeśeń porwały wiatry Do knajpy w tle słysząc psów ujadanie Gdzie tania wóda i sprośne żarty Mają umilić wszystkim poranek   Tu jedni piją od lat ten sam toasat Ale mnie w koncie pochłania wiersz We wszystkich tutaj jest inny obraz We wszystkich podobny sens   Obok latarnie w których gasły zorze Stoją cierpliwie czekając swej warty Nim sny się wysypią niedokończone I w uliczek ślepych wpełzną katarakty  
    • @Alicja_Wysocka nie znam tego filmu, może zapamiętam by obejrzeć ;)) @viola arvensis dzięki w poezji zaplatam warkocze a w realu może nawet bym może chciał za nie ciągnąć :)) Już sam nie wiem, ale odpozdrawiam ;))
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

      Wszystko, mi się nada do życia  biorę!
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...