Kołysanka dla babci

[Izabella_Sendor]

Widok na podwórze cedzi
przez firankę. Z pokoiku
na ostatecznym piętrze
tak dobrze oglądać. A nogi stare,
takie pogniewane, gdy gnie je
po schodach, to w dół, to w dół.

Kołyszą się fotele bujane,
skrzypią jej kołysankę do snu.
A tak wytrwałe w tej robocie,
że ukołyszą ją wkrótce na amen.
Śpij babciu, śpij, mąż ci się przyśni,
narwie ci wiśni, gdzie dawno spłonął sad.

[Tadeusz_Hutkowski]

Dla mnie bardzo dobre

Serdecznie pozdrawiam

Tadeusz

[Wuren]

Bardzo przejmujące....

Pozytywnie, choć w smutku i zadumaniu pozdrawiam
Wuren

[Izabella_Sendor]

Bardzo dziękuję ;-)
Serdecznie pozdrawiam.

[Roman Bezet]

Witam,

ten wiersz - to jakby dwie twarze Pani; pierwsza zwrotka-wywrotka (mówię o słowoznaczeniach), druga - lirycznie zadumana w refleksji. Ta druga to nowy znak w Pani wierszach (dla mnie przynajmniej).
Zadziwia to konsekwentnie inne potraktowanie języka. Przychylam się do obu, choć bliżej mi do tego z przeźroczystymi odniesieniami do rzeczy-wistości (jescze nie dziadek :) ale wiek robi swoje - wzroku ubywa, więc chce się świat widzieć bliżej i dokładniej).

pzdr. bezet

[Messalin_Nagietka]

ładne ułożenie przeżytego czasu - spokój staruszce - chciałbym mieć taką babcię i tak jej kołysać - pięknie napisane
MN

[Izabella_Sendor]

Serdecznie Dziękuję obu Panom;-)

Pozdrawiam;-)