sny niebios

[magda onuch]

nie potrzebny mi
świat szklanych drzwi
gdy patrzę oczami niebios

zgubą dla mnie jest
nadziei kres
w tej pustce obdartej z niczego

zanik otwartych bram
odrzuca mnie tam
skąd nadzieja przyszła do niego

dokąd dążą sny
kiedy już śpimy
zamknięci w cynicznym swym ego?

[Marek Wieczorny]

Pani Magdo!
Ciekawy wiersz. Skojarzenie "w tej pustce obdartej z niczego" utkwiło mi w pamięci. Proszę o wykreślenie jednego "i" z wyrazu "nadziei". Przez roztargnienie Autorki są dwa.
Serdecznie pozdrawiam
Marek Wieczorny

[Gość]

piękne...chyba zaczynam przeglądać Pani wiersze ten mi się bardzo podoba...wiele bólu a zarazem nadzieii Pani przedstawia w swojej twórczości - jakże to wszystko mi bliskie to jest ten styl którego i ja staram się trzymać (z różnym skutkiem :-)....pozdrawiam ciepło