Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

Obojętni dla świata
Przechodzimy obok
W pośpiechu
Tratując myśli i słowa
Ślepi na cudzą radość i ból
Przemijamy jak czas
Nie zostawiając chwili
Na zadumę
Nieczuli na krzyki cierpiących
Czasem kierujemy w ich stronę
Nasze litościwe spojrzenie

Umykamy w nicość
Jak spóźnieni przechodnie
W środku dnia
Na szarej ulicy

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.




Jak spóźnieni przechodnie

Obojętni dla świata
Przechodzimy obok
W pośpiechu
Tratując myśli i słowa
Ślepi na cudzą radość i ból
Przemijamy jak czas
Nie zostawiając chwili
Na zadumę
Nieczuli na krzyki cierpiących
Czasem kierujemy w ich stronę
Nasze litościwe spojrzenie

Umykamy w nicość
Jak spóźnieni przechodnie
W środku dnia
Na szarej ulicy

Dnia: Wczoraj 18:58:01, napisał(a): Dorota Karolina

Ja natomiast myślę, że w tym wierszu jest ciekawa myśl, że jesteśmy obojętni dla świata i człowieka, ukazanie wielu ludzi jako wiele światów, ślepych pomimo zmysłu wzroku, nie logicznych pomimo zdolności odczuwania, niepełnych i w dodatku ten sens, "umykamy w nicość" między ludzi, człowieka bez wartości, ofiarę współczesnej cywilizacji, która wierzy w samo wystarczalność, niezależność w sensie duchowym, gdzie człowiek błądzi rozdwojony pomiędzy życiem tym światem, a czasem nienawiścią do tego świata, stając się tym samym zaprzeczeniem samego siebie i postacią dualizmu bytu.
Opublikowano

Obraz ludzi którzy z obojętności, szybkości i pośpiechu zamieniają się we mgłę. Nie będę polemizował z kolegami powyżej na temat wartości wiersza. Ot - taki wiersz na dobry początek.
Pozdrawiam.

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

    • Dzień dobry, trochę pan się spóźnił  Przepraszam bardzo, zabłądziłem w próżni  Skąd pan przebywa, opowie pan coś o sobie Jestem dziwną istotą, nie rozumiem sam siebie  Brzmi to znajomo, nie zawsze idzie nam po myśli  Oczywiście, lecz czuje, że moje życie to nieustanny wyścig  Za czym pan tak gna? Jeśli mogę wiedzieć Jasne, że tak. Mogę panu opowiedzieć  Goniłem za miłością i poprawą własnej egzystencji Nie wyszło mi to dobrze, a chciałem być jak sól tej ziemi A więc, co poszło nie tak? Zbyt bardzo się starałem, nie zadbałem o głowę  Teraz nie opuszczam myśli, jakby czarodziej rzucił klątwę  Zabrzmiało to poważnie, może Pan swobodnie spać? Mogę, gdy moje oczy nie mogą rady dać  Chciałbym bardzo Panu pomóc, ma pan jakieś zainteresowania? Uprawiałem dużo sportu, teraz każda czynność jest jak olimpiada Zresztą, jaki Pan? Nikt tak dobrze mnie nie zna, jak moje drugie ja Bardzo dobrze wiesz, że przez ciebie nie mogę spać  Nadchodziłeś zawsze, w najgorszym momencie Chciałeś mej poprawy, teraz jestem tu gdzie jestem  Ty mi doradzałeś, się mną opiekowałeś Gdyby ciebie nie było, było by mi łatwiej  Szanowny Panie, proszę o spokój  Byłem spokojny, lecz ty mi go zabrałeś  Wiem już jedno, odseparuje się od ciebie Ponieważ dla mnie nie jesteś, żadnym człowiekiem 
    • Róże   Że się słowik rozśpiewał nad tobą W ten czas gdy kwitła łąka i maj A słońce które dało ci kolor Widziało krew czerwieńszą niż kwiat   By ciernie co rdzeń plotły ku górze Chciały marzenia oddać niebiosom Mogły na strzępy potargać uczucie Bo ich błękity wziąć same nie mogą
    • Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Samotny podróżnik - Tie-break/listopad 2025  

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...