Portret motyla

[Lucy Nowa]

lubię patrzeć na nie z dołu daszkiem z dłoni przysłaniając oczy
cytrynowe białe i wytworniejsze brunatno-złote zdumiewające
symetrią ornamentów migoczą płatkami skrzydeł tańczą w powietrzu
nad głowami kwiatków same do nich podobne po swojemu krótko
cieszą (się) życiem

czuję się niepewnie z głową pochyloną nad oszklonymi gablotami
na ścianach egzotyczne piękności w aksamitnych kolorach indygo
palisandru czy amarantu dla nich ochy i achy miksy zachwytu i żalu
małe obrazki pod kwadratami szybek oprawionych w ramki natura
martwa na szpilce

[Schmetterling]

Świetne!
Takie... słodkie ;) No i mój nick to motyl [niem.Schmetterling]
Dodaje do ulubionych.
Pozdrawiam

[Dorota_Jabłońska]

Motyle widać w wierszu. Dobry :)

Pozdrawiam

[Biała Dama]

Twój wiersz jest pełen uroku. W subtelny a zarazem bardzo obrazowy sposób przedstawiasz piękno motyli. Bardzo miło było go przeczytać.

[kuba skawa]

Dobre.

P.S.
Wiersz ma proste, klarowne przesłanie, dlatego zaskakują nieco "słodkości" w komentarzach i doczytanie się jedynie motylego piękna i uroku...

[Magda_Tara]

śmierć pośrednikiem
zachwytu nad pięknem
straszne
bardzo dobry wiersz
zderzenie pierwszej z drugą jak pięścią między oczy

podzielam opinię Kuby
:)

[Lucy Nowa]

Dziękuję wszystkim za komentarze:)
Kubo i Magdo, cieszę się, że tak zostało odczytane.
Pozdrawiam serdecznie. Lucy