jak łatwo stać się złym I (26.04.10)

[Michał Gomułka]

Jak cholernie łatwo stać się złym

wygląda kotek, mruczuś ukochany
łasi się i łasi gównem ulizany
lecz czemuś to nie trwoży, bo mordkę ma uroczą
pewnie fiutek złoty, a łapki roboczą
nakropione blizną

Szkaradnie mu do twarzy, gdy skrzeczy w noc marcową
kocice rajcując niebem słońcem rozbestwione
dogadza historyjką z nieznanych czasów,
jakby żył od zawsze

pewnie w oświadczynach któregoś z wcieleń
przyniesie pierścionek piętnem wysadzony
uklęknie u macicy swojej przyszłej żony
i wygłosi ustaloną formułę przywiązania

Tak szkaradnie mu do twarzy, bowiem mnie zabierze
i niezłomnym uczyni na ludzkie błagania
wreszcie będę mógł odnaleźć tę pustkę w sobie,
zapełnić pozorami pragnień podświadomych

Zrozumiałeś mnie najpiękniej którejś z przyszłych godzin
użyczając kocicy, macicy i plamy
skojarzyłeś mirrę, kadzidło i... fiutek złoty
w nierozerwalne losy oblekając

aż wreszcie później... prowadziłeś do bramy
spojrzałeś szyderczo, jak w lustro - oczy moje
nie bój się - szepnąłeś, chwyciłeś za serce

więc jest...

[Ela_Ale]

To jest ten trudny poniżej, który okazał się powyżej. Zawsze miałam kłopoty z orientacją w otoczeniu, wybacz. Jadę dalej: najlepiej rozumiem podtytuł, jako, że wiem z doświadczenia, że złym stać się łatwo. Pierwsza strofa - ozdobna, niby lekka, nawet ze złotym fiutkiem (!). Do kogo zwracasz się w przedostatniej strofie? Do Niego? Czy to narodziny Zła po wyrafinowanych zalotach? To przychodzi mi do głowy. Nie wymyślę więcej, bo zabrnęłabym w samozakręcenia. Pomóż. E. Ale, ale... ten czyta się znowu bardzo ładnie i gdyby wyłączyć chęć dojścia do właściwej treści, słowa tworzą melodyjną układankę. Znając jednak Twoje wiersze, nie to miałeś na celu, nieprawdaż?

[Michał Gomułka]

Płynność została zachowana celowo, jak niemal w każdym z moich wierszy. Dobre są Twoje spostrzeżenia. Pierwsza zwrotka trochę ogłupia. Faktycznie niby lekka. Ale jest tak skonstruowana, bo dobrze wprowadza czytającego w środowisko; nęci nastrojem, a jednak budzi jakiś niepokój. Filuterność styka się z tym co później. Taki kontrast chciałem uzyskać. Później mamy pewne obrazy, bardzo sekualne, ale nie ociekające erotyzmem, choć czuje się, że brudne... I pewnie mógłbym opowiadać wers po wersie, bo sporo tu detali, ale co wówczas z przyjemnością odkrywania? :-). Odpowiadając jednak na Twoje dalsze pytanie... to nie są narodziny zła, bo zło narodziło się wieki temu. To jest raczej wynik przypatrywania się, wynik odziaływania, wynik niewłaściwego zawierzenia; bardzo bolesny jest ten wers - skojarzyłeś mirrę, kadzidło i... fiutek złoty - i następny, ponieważ one podkreślają charakter tego, czemu się poddaje podm lir. A koniec... musi pozostawić tę nieświadomość... tę niewiedzę; pytanie, którego już nie ma sensu stawiać. DLACZEGO

Dzięki... Co do orientacji, a daj spokój... kto by tym głowę zawracał :-)