Skocz do zawartości
Polski Portal Literacki

Rekomendowane odpowiedzi

Opublikowano

nie zatapiam się w wierszach Tuwima aczkolwiek byłem na Jego grobie przy okazji tego jak odwiedziłem grób Jacka Kaczmarskiego / a wiersz jest nasycony barwny kolorystyczny / jego zawiązany i trudny język akcja po akcji dialog w dialogu może służyć do logopedycznych poprawek do szlifowania teatralnych skeczy/ można sobie wzbogacić i umocnić słowo / kawał kunsztownej w swoim rodzaju poezji - nie mojej ale takiej którą szanuję /

pozdrawiam

t

Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Sandały w sam raz na zbliżające się lato!
Co tego atletycznego Pana, to:
Lecz choćby przyszło tysiąc atletów
każdy dał Kasi tysiąc kotletów,
I każdy nie wiem jak się natężał,
nie przełknie Rybka - taki to ciężar!

Dzięki za czytanie i miłe słowa, serdeczności
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Szacunek dla odmienności, niekoniecznie lubianej, niekoniecznie akceptowanej,
to bardzo cenna cecha, coraz mniej (niestety) powszechna.
Dziękuje za czytanie i komentarz, serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Tak Judyt, moja z Nim rozmowa. Nie mam jednak nadal odwagi
łapać Go za nos, nawet za obietnicę szczęścia.
Gdyby teraz żył, pewnie nie miałby nic przeciw temu, a jednak!
Dziękuję za czytanie, za obecność.
Serdecznie pozdrawiam
- baba
Opublikowano

Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.


Sandały w sam raz na zbliżające się lato!
Co tego atletycznego Pana, to:
Lecz choćby przyszło tysiąc atletów
każdy dał Kasi tysiąc kotletów,
I każdy nie wiem jak się natężał,
nie przełknie Rybka - taki to ciężar!

Dzięki za czytanie i miłe słowa, serdeczności
- baba
Opublikowano

Pięknie pogawędziałaś z panem Julianem
Zasłuchana powspominałam treści tak dobrze mi niegdyś znane.
Wiersz budzi nadzieję łacząc "strare i nowe".
Bądźmy razem we wszystkim, co łączy, szanując odmienność.
Podziwiam formę wiersza. Tylko pogratulować!
:)
Serdecznie ściskam, Izo -
Krysia

Jeśli chcesz dodać odpowiedź, zaloguj się lub zarejestruj nowe konto

Jedynie zarejestrowani użytkownicy mogą komentować zawartość tej strony.

Zarejestruj nowe konto

Załóż nowe konto. To bardzo proste!

Zarejestruj się

Zaloguj się

Posiadasz już konto? Zaloguj się poniżej.

Zaloguj się


  • Zarejestruj się. To bardzo proste!

    Dzięki rejestracji zyskasz możliwość komentowania i dodawania własnych utworów.

  • Ostatnio dodane

  • Ostatnie komentarze

    • I ma te, i bok led na handel kobietami.  
    • @Berenika97 wiersz jest absolutnie przepiękny i jednocześnie tak głęboko poruszający !   to, w jaki sposób potrafiłaś ubrać w słowa ból, samotność i dojrzewanie w chłodzie, jest mistrzowskie.   obrazy, których używasz, są niezapomniane.   wyrażenie "sny wędrowały boso po zimnej podłodze" trafiło prosto w serce - to jest czysta poezja !   podziwiam Cię za wspaniałą puentę: "Nauczyłaś się wszystkiego od końca".   to zdanie zamyka cały wiersz w sposób perfekcyjny, pozostawiając czytelnika w zadumie.       Nika. pięknie napisane.      
    • @Berenika97 Ten wiersz to połączenie minimalizmu, psychologii i delikatnej metaforyki. Bez ckliwości ale z wielkim ładunkiem empatii  dotyka rzeczy bolesnych, ale nie popada w tani sentymentalizm, przedstawiając obraz traumy i emocjonalnego deficytu.
    • @Migrena Ten wiersz jest jak precyzyjny sejsmograf. Nie rejestruje tylko drżenia ziemi, ale drżenie samego Bytu – to pierwsze "pęknięcie w nieskończoności", z którego narodziła się świadomość. Uchwyciłeś w słowach coś, co zwykle skrywa się w milczeniu - ten fundamentalny paradoks człowieka. Jesteśmy "niedorobionymi aniołami", "boskim szkicem", który nosi w sobie "odcisk palca Stwórcy", a jednocześnie "buntem dziecka, które zgubiło drogę do domu" i wciąż ściska w kieszeni klucz, nie pamiętając drzwi. To tekst, w którym się jest – w tej przestrzeni "między światłem a ciemnością", gdzie Bóg milczy "z miłości większej od odpowiedzi", dając nam przestrzeń do budzenia się. Twoje słowa ważą. Mają w sobie gęstość "gliny, która pamięta palce" i lekkość "oddechu, który nie pamięta początku". Nie potrafię inaczej skomentować, tylko iść śladami po Twojej wizji.  To jest tekst o wielkiej odwadze i jeszcze większej precyzji. Świetny! Przepiękny klip   Dlatego właśnie gdybyś nie istniała, Spróbowałbym wymyślić miłość. Tak jak malarz, który własną dłonią Kreśli barwy dnia, I nad swym dziełem nie może wyjść z zachwytu. Tekst pochodzi z

      Zaloguj się, aby zobaczyć zawartość.

        Może dlatego Bóg, po stworzeniu mężczyzny, uznał, że stać Go na więcej. I wtedy stworzył kobietę. :)
    • czy czytając wiersz wypada płakać  a jeśli  tak to jak  te chwilę nazwać   przeżyciem czy burzą a może to kara  za to że poeta  nie płakał   bo bał się że jego  łzy sens stłumią  rozmażą a to  może zaboleć   czy czytając wiersz wypada łzy ronić czy może lepiej zaklaskać
  • Najczęściej komentowane

×
×
  • Dodaj nową pozycję...